วิวาห์ในคืนหวาม

บทนำ 2

“น้องขอเหล้าเพิ่มอีกแก้ว”

พชรสั่งบริกรหลังเคาน์เตอร์ทันทีหลังจากที่เขากระดกเครื่องดื่มในมือแก้วแรกหมดในรวดเดียว เมื่อแก้วที่สองถูกยื่นให้เขาก็กรอกมันเข้าปากรวดเดียวอีกเหมือนเดิม จนกระทั่งแก้วที่สามและสี่ตามมา

เขาดื่มเหล้าพรวดๆ อย่างกับดื่มน้ำโดยไม่สนใจว่ามีสายตาคู่หนึ่งที่จับจ้องเขาอยู่ตลอดเวลา เขาเพียงแค่อยากลืมเรื่องความผิดหวังจากรุ่นน้องสาวเท่านั้น

สินีที่เห็นท่าทางของเด็กหนุ่มด้านข้าง หัวสมองอันชาญฉลาดของหล่อนเดาได้เลยว่าคงไม่พ้นเรื่องอกหัก หล่อนคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องของหล่อน แต่ความรู้สึกลึกๆ บอกว่าอาการของเด็กหนุ่มตรงหน้าคงมีต้นเหตุเดียวกันกับหล่อน เมื่อคิดได้ดังนั้นความเห็นใจจึงแทรกเข้ามา หล่อนกระดกเหล้าเข้าปากอีกครั้งแล้วหันกลับไปนั่งจมอยู่กับความคิดตัวเองต่อไป ดวงตาคมเฉี่ยวของหล่อนจ้องมองเด็กหนุ่มข้างกายเป็นระยะ เห็นว่าอีกฝ่ายก็ซดเหล้าไม่ขาดเช่นกัน

“อ่อนหัดชะมัด”

เสียงหวานด้านข้างที่ดูเหมือนเอ่ยขึ้นลอยๆ ทำให้พชรหันกลับไปมอง สองสายตาจึงประสานกัน ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร แต่เขากลับรู้สึกว่าภายในดวงตาสีดำมืดมิดของหล่อนมีบางสิ่งที่ดึงดูดใจเขา ยามที่ดวงตาดำขลับตวัดมามองเขา เขาเห็นประกายเศร้าอย่างลึกล้ำอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่มันจะจางหายไปภายใต้สายตาที่ถูกปรับให้เรียบเฉยกับท่าทีหยิ่งๆ ของหล่อน พชรเลิกคิ้วมองหล่อนครู่หนึ่งก่อนที่จะหันกลับไปสนใจดื่มต่อคนเดียว

ไม่รู้เช่นกันว่าอะไรดลใจหล่อน ขณะที่หล่อนสังเกตเด็กหนุ่มด้านข้างเงียบๆ ในหัวของหล่อนพลันผุดแผนการณ์บางอย่าง นั่นทำให้หล่อนเอ่ยปากเช่นนั้นออกไป ชั่วขณะที่เขาตวัดสายตาหันมามอง และดวงตาของทั้งคู่ประสานกันนั้น หล่อนรู้สึกเหมือนมีประกายไฟบางอย่างที่แล่นปราบไปทั่วร่าง ก่อนที่มันจะจางให้ไปในเวลาอันรวดเร็ว และนั่นทำให้หล่อนเผลอเผยความรู้สึกที่ซ่อนลึกออกมา หล่อนปัดมันทิ้งไปแล้วหันมาใส่ใจกับแผนการณ์ในหัว ไม่ลองก็คงจะไม่รู้ และบุคคลที่จะทำให้แผนการณ์ของหล่อนสำเร็จลุล่วงก็อยู่ตรงหน้านี้แล้ว ฉะนั้นหล่อนจะพลาดโอกาสงามๆ เช่นนี้ไปได้อย่างไร

“กะอีแค่ผู้หญิงคนเดียวถึงกับต้องเมาหัวราน้ำ” สินีจงใจเอ่ยลอยๆ อีกครั้ง พชรเมื่อได้ยินดังนั้นก็หันกลับมามองสาวสวยด้านข้าง

“นายคิดว่าแฟนนายจะทนอยู่กับคนแก่คราวพ่อได้สักกี่น้ำ” คิ้วเข้มขมวดมุ่น หล่อนจงใจพูดกับเขาแน่ๆ เพราะรอบข้างไม่มีใครอื่นอยู่อีก เขารู้สึกแปลกใจที่หล่อนเหมือนจะรู้เรื่องของเขา แต่เขาก็ไม่สนใจหันกลับไปซดเหล้าเข้าปากตามเดิม

“น่าสมเพช” เสียงหวานด้านข้างยังคงเอ่ยขึ้นอีก

“นั่นมันเรื่องของผม” เขาชักจะไม่ชอบใจผู้หญิงด้านข้างขึ้นมาเสียแล้ว เขาปรายสายตาไปมองหล่อนอีกครั้ง ซึ่งหล่อนเองก็จับจ้องมาที่เขา ท่าทางเชิดๆ ของหล่อนนั้นดูขัดตาเขาเป็นอย่างมาก

“แค่นี้นายก็ยอมแพ้เสียแล้ว” หล่อนยังเอ่ยเสียงเรียบพร้อมกับส่งสายตาเย้ยหยันมายังเขาโดยตรง

เส้นอารมณ์ของพชรขาดผึง เขายกแก้วในมือขึ้นดื่มรวดเดียวหมดแล้วกระแทกมันลงบนโต๊ะโดยแรง ผู้หญิงคนนี้นี่ยังไงกัน หล่อนต้องการอะไรจากเขากันแน่ ดังนั้นสายตากร้าวจึงถูกส่งตรงไปที่สินีทันที