สินียังคงใช้ชีวิตประจำวันโดยปกติ ส่วนเรื่องอาการอกหักจากเจ้านาย หล่อนยอมรับว่าบาดแผลสดใหม่ก็ยังคงเจ็บปวดเป็นเรื่องธรรมดา แต่หล่อนกลับสามารถทนเห็นหน้าเขาและทำงานใกล้ชิดเขาได้ทุกวันอย่างเหลือเชื่อ มิหนำซ้ำประสิทธิภาพในการทำงานของหล่อนยังไม่ลดลงอีกด้วย
นับจากวันนั้นที่เผลอมีอะไรกับเด็กหนุ่มคนนั้นก็ผ่านมาร่วมสามสัปดาห์แล้ว แต่สินีกลับยังระลึกถึงสัมผัสอันอ่อนโยนนั้นได้อยู่ หล่อนนึกแล้วก็หัวเราะให้กับตัวเอง ไม่ใช่เรื่องตลกหรือน่าขำ มันเป็นการหัวเราะเยาะเชิงสมเพช ในคืนนั้นเขาเห็นหล่อนเป็นเพียงตัวแทนของคนที่เขารัก เขาไม่แม้กระทั่งรู้สึกตัวด้วยซ้ำ ทั้งๆ ที่รู้หล่อนก็ยังปล่อยเลยตามเลย ยอมอยู่ในอ้อมกอดและความอบอุ่นจอมปลอมนั่น แต่ความอบอุ่นและสัมผัสอย่างทะนุถนอมราวกับคนรักนั่นกลับตราตรึงหล่อนไม่เลือนหาย ทั้งๆ ที่ไม่ใส่ใจจะจำแต่สัมผัสนั่นกลับหยั่งลึกลงในจิตใจโดยไม่รู้ตัว พอมารู้ตัวอีกทีหล่อนก็มานั่งอย
