“เจ้าพ่อปล่อยเงินกู้คนนั้นชื่ออัฐใช่ไหม?” น้องพิงค์พยักหน้ารัว จากที่เช็ดน้ำตาลวก ๆ ตอนนี้ดึงกระดาษทิชชูบนโต๊ะเช็ดน้ำตาไม่หยุด
“ใช่ค่ะใช่! พี่เต้รู้จักเหรอคะ? บอกลุงคนนั้นได้ไหมคะ ว่าอย่าเพิ่งยึดบ้าน ขอให้พิงค์เรียนจบก่อน พิงค์จะหนีพิงค์จะพาแม่หนีออกไปจากบ้านหลังนั้น!”
หลายประโยคของพิงค์ ทำผมกับแม่มองหน้ากัน ขนาดผมเรียนอเมริกาเมืองฟรีสไตล์สุด ๆ ผมยังไม่เคยได้ยินเรื่องบัดซบพวกนี้เลย ตอนออกงานแม่ง ลูกสาวคนสวยลูกสาวเอกอัครราชทูต แต่เบื้องหลังเบื้องลึกเทาไปด้วยกิเลศราคะ เรื่องนี้ผู้ใหญ่ผิดเว้ย เด็กไม่ผิด! พิงค์เธอเป็นลูกคนใช้ปกติก็ดีอยู่แล้ว ทำไมต้องดึงเธอมาเป็นลูกคุณหนูไฮโซเลี้ยงไว้สนองตัณหาตัวเองวะ
“ใจเย็น ๆ หนูพิงค์ คนที่จะยึดบ้านของนังผกาคือคุณอัฐรึ?” แม่ผมถาม
“ใช่ค่ะคุณป้า ลุงคนนั้นชื่ออัฐมีลูกน้องเยอะแยะ เขามาขู่คุณหญิงแม่ทีไรหนูกลัวมาก ฮึก ๆ”
“ทำไมลุงอัฐถึงจะยึดบ้าน? คุณหญิงผกาหมดห
