คุณเต้บ่นอุบอิบแล้วลุกขึ้นขับรถ เราสองคนไม่ได้ไปทานมื้อค่ำกับครอบครัวหรอก เรารีบตรงกลับคอนโดไปอาบน้ำนอน
เพราะฉันเพลียมาก ไม่สามารถไปล่องเรือตากน้ำค้างกับใครได้ หลังจากอาบน้ำอ่านหนังสือสองสามหน้าฉันก็เผลอหลับไป
รู้ตัวตื่นอีกทีก็สายแถมมีคนมาซุกไซ้ใต้ผ้าห่ม
“คุณ... ทำอะไร?” ฉันถามคนตัวใหญ่ที่ขยับยุกยิก จนเขารีบเปิดผ้าห่มขึ้นและมองหน้าฉัน
“อยู่ ๆ ผมก็มีอารมณ์ เลยลงมานอนคุยกับลูก เผื่อจะดีขึ้น”
พิลึก! คำแก้ตัวเขาทำฉันถอนหายใจยาว ๆ ออกมา เพราะฉันรู้สึกรำคาญมาก ไม่ได้รู้สึกภิรมย์ชมชอบกับฝ่ามืออุ่น ๆ เขาเลย
“มีอารมณ์ก็ไปช่วยตัวเองในห้องน้ำ”
“ไม่เอา คุณน่ะ ช่วยหน่อย”
“ฉันท้องอยู่ ทำไม่ได้”
“แค่มือ นะคุณ” ฉันหลับตาลงสักพักข่มอารมณ์สวิง ๆ ของตัวเอง กลัวจะปรี๊ดแดกฟาดงวงฟาดงาใส่เขา ก่อนจะจำใจขยับลงไปช้า ๆ ถอดกางเกงขายาว และรวบแก่นกายแข็งตึงของเขาขึ้นมา
ดูสิมันแข็งมาก แข็งเหมือนไม่ได้ปลดปล
