เมียแค้นแสนรัก

3 เธอไม่มีสิทธิ์เลือก

3

เธอไม่มีสิทธิ์เลือก

เวหาไม่ว่าเขาไปไหนก็ตาม ขนมเทียนต้องตามเขาไปทุกที่อย่างเช่นตอนนี้ที่เขากำลังประชุมเทียนหอมก็ต้องคอยเดินถือกระเป๋าให้กับเขาราวกับว่าเธอเป็นคนรับใช้ส่วนตัวของเขา

“เดินให้มันเร็วหน่อยได้มั้ย เดินช้าเป็นเต่าอย่างเดี๋ยวฉันก็เข้าประชุมไม่ทัน” เวหาเร่งให้เธอเดินเร็วๆ ขนมเทียนพยายามเดินให้เร็วขึ้นแต่ก็ไม่ทันใจเขา (ไม่ทันใจหรืออยากแกล้งเธอกันแน่ก็ไม่รู้) เวหาหยุดเดินเพื่อให้ขนมเทียนเดินทันแล้วเขาก็เอามือสองข้างของเขาบีบไปที่ก้นของเธอทั้งสองข้าง

“ว้าย!!!” ขนมเทียนร้องออกมาด้วยความตกใจเพราะอยู่ๆ ก็โดนบีบก้นอย่างนี้ ตั้งแต่เกิดมาก็ยังไม่มีใครกล้ามาบีบก้นเธออย่างนี้

“นายนี่ต่ำจริงๆ เลยนะ ทำเป็นแต่เรื่องทุเรศๆ” ขนมเทียนโกรธที่เขาทำอย่างนี้ต่อหน้าพนักงานที่กำลังเดินสวนไปมา

“ฉันต่ำและทุเรศได้มากกว่านี้อีกและฉันก็ต่ำและทุเรศเฉพาะกับคนต่ำๆ อย่างเธอแล้วก็พ่อของเธอ” เวหาพูดพร้อมกับจับมือเธอให้เดินไปพร้อมเขา (อย่าเรียกว่าจับมือให้เรียกว่ากระชากแล้วดึงเธอให้เดินไปด้วยจะดีกว่า)

“นายเลิกพูดถึงพ่อฉันเหมือนพ่อของฉันไปฆ่าใครตายได้แล้ว พ่อฉันก็แค่ติดหนี้นายเท่านั้น” ขนมเทียนพูดออกมาด้วยความไม่รู้

“ถ้าเธอไม่รู้อะไรก็หุบปากก่อนที่ฉันจะทนไม่ไหวบีบคอของเธอให้ตายลงตรงนี้แล้วก็เลิกพูดว่าพ่อของเธอเป็นคนดีได้แล้ว คนเลวๆ อย่างพ่อเธอมันสมควรตายด้วยซ้ำแต่ฉันไม่อยากให้มันตายเร็วเกินไปเพราะมันจะไม่ทรมานให้มันนอนรอลูกสาวมันอย่างทรมานดีกว่าเพราะไม่มีวันที่ฉันจะปล่อยเธอไปจนกว่าเธอจะตายต่อหน้าของฉัน” เวหาพูดพร้อมกับบีบแก้มสองข้างของเธอด้วยมือเดียวของเขา เธอรู้สึกปวดแก้มทั้งสองข้างจนน้ำตาของเธอไหลออกมา

“อย่ามาบีบน้ำตาใส่ฉัน เพราะคนอย่างเธอไม่มีทางที่ฉันจะสงสารหรือเห็นใจ” เวหาลากเธอเดินไปที่ห้องประชุมก่อนจะพาเธอไปนั่งข้างหลังตรงที่เขานั่ง ขนมเทียนอยากร้องไห้ออกมาดังๆ ในตอนนั้นแต่เธอก็ทำได้แค่อดทนเท่านั้น

หลังจากที่เวหาประชุมเสร็จก็ค่ำเขาจึงออกไปหาอะไรกินหลังจากกินข้าวเย็นเสร็จเขาก็พาขนมเทียนตรงไปที่คาสิโนของเขาซึ่งเป็นที่ๆ พ่อของเธอมาเล่นเป็นประจำจนเป็นหนี้หลายล้านจนเธอต้องมาตกเป็นทาสของคนชั่วอย่างเวหาอย่างนี้

“ทำไมฉันต้องมาที่นี่กับนายฉันกลับไปรอนายที่บ้านก็ได้ให้ฉันไปทำงานบ้านหรืออะไรก็ได้” ขนมเทียนพูดออกมาด้วยเสียงที่เบาๆ

“อย่ามาบอกสิ่งที่เธอต้องการเพราะฉันไม่ได้ให้เธอมาเลือกว่าเธออยากทำอะไรสิ่งที่เธอต้องทำต่อจากนี้คือฟังคำสั่งจากฉันเท่านั้น” เวหาพูดพร้อมกับกระชากเธอให้เดินเข้าไปข้างในกับเขา

“นี่อะไร” ขนมเทียนมองเสื้อผ้าที่เวหาโยนมาให้เธอแล้วจึงถามว่าเวหาโยนมาให้เธอทำไม

“ไปเปลี่ยนชุดซะวันนี้เพื่อนของฉันจะมาปาร์ตี้หลายคนเธอจะมาแต่งตัวอย่างนี้ไม่ได้ไม่ควรคู่กับฉัน” ขนมเทียนได้ยินอย่างนั้นเธอจึงหยิบชุดขึ้นมาก่อนจะมองหาว่าห้องเปลี่ยนชุดอยู่ที่ไหน

“เธอมองหาอะไร” เวหาเห็นขนมเทียนมองหาอะไรบางอย่างจึงถามเธอ

“จะให้ฉันเปลี่ยนชุดไม่ใช่หรือไงแล้วไหนห้องเปลี่ยนชุด” ขนมเทียนพูดพร้อมกับจ้องมองหน้าร้ายๆ ของเวหาแม้ว่าเขาจะหล่อและหน้าตาดีแต่นิสัยเลวๆ ของเขาไม่สามารถบอกว่าหล่อได้นอกจากบอกว่าเลวสำหรับเธอ

“ก็เปลี่ยนตรงนี้ไง อายอะไรอีกหน่อยฉันก็เห็นเธอทุกซอกทุกมุมอยู่แล้ว หรือฉันจะดูตอนนี้เลยดีมั้ยนะ” เวหาพูดจบก็เดินไปหาเธอพร้อมกับกระชากเสื้อของเธอจนขาดติดมือเผยให้เห็นร่างกายที่ขาวเนียนของเธอ ขนมเทียนรีบเอามือของเธอมาปิดไว้ด้วยความอาย

เวหายิ่งเห็นเธออายก็ยิ่งได้ใจเดินไปกระชากออกจนเหลือแค่บราเซียสีดำที่ปกปิดเต้านมของเธอแทบไม่มิด

“นี่พอได้แล้วนายจะบ้าหรือไงมาฉีกเสื้อฉันทำไม” ขนมเทียนพูดขึ้นมาเสียงดัง

“อย่ามาขึ้นเสียงใส่ฉัน เปลี่ยนชุดได้แล้วหรือเธออยากให้ลูกน้องของฉันมาเห็นเธอในสภาพนี้หรือว่าเธออยากยั่วฉัน” เวหาเดินมาจับเธอแหงนหน้าก่อนจะเอาจมูกไปดมที่ซอกคอของเธอ

“หอมจัง ถ้าอาบน้ำใหม่ๆ จะหอมขนาดไหน” เวหาก้มลงต่ำเรื่อยๆ จนเกือบถึงเต้าอวบของเธอแต่มีเสียงคนเดินมาที่ห้องพร้อมกับเคาะประตูเธอจึงรีบใส่เสื้อที่เวหาให้เธอเปลี่ยน ซึ่งเสื้อที่เขาให้เธอใส่เป็นเสื้อหนังสีดำมันวาวที่ปิดอกเธอแทบไม่ได้โชว์เอวอย่างหวาบหวิว

“รีบเปลี่ยนกระโปรงก่อนที่เพื่อนของฉันจะเข้ามา” ขนมเทียนจึงรีบเปลี่ยนในระหว่างที่เธอเปลี่ยนเวหาก็เดินไปลูบบั้นท้ายของเธอ

กระโปรงที่เธอใส่ตอนนี้เป็นกระโปรงสั้นที่โชว์เรียวขาขาวๆ ของเธอ ขนาดยืนยังสั้นขนาดนี้แล้วเวลานั่งจะสั้นขนาดไหน

“เซ็กซี่สุดๆ ไปเลย” เวหามองขนมเทียนพร้อมกับแลบลิ้นมาเลียปากราวกับว่าเธอเป็นอาหารจานโปรด