“หึ! เธอแม่งหลอกง่ายดีว่ะ”ผมแสยะยิ้มสะใจมองมิลล์นอนดิ้นทรมานอยู่ใต้ร่างผม หลอกแค่นี้ก็เชื่อโครตง่าย
“หลอก!? นายไม่ได้เมาหรอ!”ฉันขมวดคิ้วโมโหพี่ธาม ฉันถูกหลอกให้เข้ามาห้องนี้แล้วจบด้วยแบบนี้หรอ!?
“เลว! อะเอามือออกไปนะ!”ฉันพยายามบังคับเสียงไม่ให้สั่น นิ้วมือพี่ธามยังขยับเข้าออกเหมือนเดิมจนร่างเริ่มต่อต้านไม่ไหว
“แน่ใจว่าให้ปล่อย หึ! เยิ้มขนาดนี้”ผมแสยะยิ้มสะใจเลิกคิ้วมองมิลล์โมโหผมจนหน้าแดงยิ่งกว่าเดิม แค่นิ้วจะตอดรัดแน่นชิบหาย
“เอามือออกไปนะ!”ฉันพยายามดึงมือตัวเองออกแต่พี่ธามบีบข้อมือไว้แน่นมาก ทำไมต้องทำกับฉันแบบนี้ด้วย
“อย่าทำเหมือนไม่เคยได้ปะวะ”มิลล์ดิ้นพยายามหนีผม หึ! มุขนี้ผมไม่เชื่อปล่อยไปง่ายๆหรอกว่ะ เล่นตัวก็ดีผมจะได้มีไรเล่นก่อนทำ หึ!
“ฉันไม่ได้อยากเอากับนาย!”ฉันตะคอกใส่อย่างโมโห นี่หรอผู้ชายที่ฉันแอบชอบมาตลอดทำไมถึงเลวได้ขนาดนี้
“เธอโง่เองช่วยไม่ได้ว่ะ! หึ!”ตอนแรกผมไม่คิดว่
