“ฉันชอบภาพนี้มันดูหลายอารมณ์ดี ซื้อได้มั้ยเท่าไรก็ได้”ฉันอยากได้ภาพนี้จริงๆนะ ถ้าไม่ขายฉันจะให้พี่มอลล์มาขอให้แทน
“เลิกถามฉันต้องใช้สมาธิ!”ไม่ใช่ว่าผมไม่ชอบภาพนั้นแต่เก็บมันไว้ก็ทำให้ผมสับสนอยู่ดี ที่ผมไม่ชอบก็เพราะว่ามันทำให้ผมสับสนกับความรู้สึกตัวเอง
“รู้แล้ว.........”แค่ภาพเดียวต้องดุขนาดนี้มั้ยล่ะ อารมณ์หงุดหงิดง่ายอย่างกับคนแก่เลย
ฉันนั่งมองพี่ธามวาดรูปลงสีดูชิลมากเลยนะ คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีมุมแบบนี้กับเขาด้วยปกติเห็นดูไร้อารมณ์ตลอดเวลา
2 ชั่วโมงผ่านไป~
“เสร็จแล้วหรอ”ฉันมองพี่ธามวางพูกันลุกขึ้นยืน นั่งวาดมาเกือบสองชั่วโมงไม่บ่นเมื่อยสักคำคงจะชอบจริงสินะ
“ทำไม”
“เปล่า แล้ว....ตกลงให้มั้ย”ฉันลุกขึ้นเดินไปถามพี่ธาม ถ้าไม่อยากได้จริงๆฉันไม่ตื้อขอแบบนี้หรอกนะ
“แลกกับอะไร”ผมเสียเวลานั่งวาดรูปหลายชั่วโมงอีกอย่างผมพึ่งวาดเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว จะให้ฟรีๆคงไม่คุ้มค่าเวลา
“นายขายเท่าไร”ฉันซื
