“ลุงชื่อเจมส์… มากับจอร์ชและก็มากับจอห์น”
เขาแนะนำตัวและเพื่อนๆ ที่มาด้วยกัน
“ถ้าไม่รังเกียจพวกลุงขอนั่งด้วยนะครับ… ”
ฉันพยักหน้า ลุงจอร์ชกับลุงจอห์นลุกขึ้นจากโต๊ะด้านหลัง เดินมานั่งโต๊ะเดียวกับฉัน
พระเจ้า พวกเขาหล่อมาก เป็นฝรั่งวัยลุงที่ดูสมาร์ทสุดๆ หุ่นกำยำล่ำสันสะดุดตา จมูกโด่งตาคมกันทุกคน
เราพูดคุยทักทายทำความรู้จักกันอยู่ครู่ใหญ่ๆ ภายใต้บรรยากาศของราตรีกาลอันหม่นมัว ถูกย้อมเอาไว้ด้วยแสงสีสลัวๆ จากแสงไฟสาดมาจากดวงโคมใต้ผนังสูงโปร่ง
“ดื่มกันนะครับ… ”
ลุงเจมส์ชวน เขาสั่งเหล้ามาดื่มในระหว่างที่เราสนทนากัน
“หนูมาคนเดียวหรือจ๊ะ… ”
ลุงจอร์ชถาม…
น้ำเสียงช่างอบอุ่น ท่าทางเหมือนผู้ใหญ่ใจดีทั่วๆ ไป เขาดูหล่อเหลาสไตล์หนุ่มสเปน ที่เรียกฉันว่าหนูก็คงเพราะเห็นว่าอายุเรานั้นห่างกัน ผู้ชายวัยลุงทั้งสามคนนี้วัยเดียวกับพ่อของฉันก็ว่าได้
“ค่ะ… หนูมาคนเดียวค่ะ… ”
ฉันตอบ ขณะเด็กเสิร์ฟยกเหล
