เวลาผ่านไปนานจนตอนนี้สี่โมงเย็น มันนี่ก็นอนหลับปุ๋ยไม่สนใจจะช่วยแม่ เชื่อฟังพ่อเหลือเกิน พร้อมแต่งตัวเรียบร้อยแล้วลุกเดินไปอุ้มมันนี่ที่ตื่นนอนพอดีออกมาจากกรง ทำเหมือนว่าก่อนหน้านี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ไม่ได้บอกให้พามันนี่กลับสักหน่อย” นายหัวหนุ่มเดินมาขวางทาง ไม่ยอมให้พร้อมอุ้มมันนี่ไปทางประตูห้อง
“เมื่อกี้ถือว่าฉันจ่ายค่าตัวมันนี่แล้วนี่นายหัวเจตน์ ฉันจะพามันนี่กลับไปอยู่กับฉัน”
“ไม่ได้! ถ้าพามันนี่ไปแล้วเธอก็ไม่มาหาฉันอีกสิ” นายหัวเจตน์ยื่นมือไปจะแย่งมันนี่ออกจากอ้อมแขนของพร้อม แต่เธอเบี่ยงตัวหลบ
“ยังไงซะ วันนี้ฉันก็จะพามันนี่กลับไปอยู่กับฉัน”
“มันนี่มาหาพ่อลูก” เจตน์เลือกพูดกับมันนี่แทน และมันนี่ก็ร้องอยากมาหาเขา อยากมาอยู่กับเขามากกว่ากับแม่
อื้อ งื้อ โฮ่ง!
มันนี่ดิ้นจนเธออุ้มไม่อยู่ยอมปล่อยมันนี่ลงพื้นแล้วมันนี่ก็วิ่งไปเกาะขาของพ่อ
“เห็นไหม มันนี่อยากอยู่กับฉันไม่ใช่เธอพร้อม ถ้
