อย่าให้ภรรยาต้องร้าย

ผู้ชายดีๆหาได้ที่ไหน(พร้อมปะทะ)

"กับข้าวเมียบอกไม่อร่อยแต่ออกมากินข้าวนอกบ้านกับผู้หญิงอื่นมันคงอร่อยมากใช่ไหมคะ" เธอขอเป็นผู้หญิงไม่มีเหตุผลสักวันนะ มันสุดจะทนแล้วจริงๆ เห็นแล้วเลือดขึ้นหน้า เวลาเธอชวนมากินข้าวนอกบ้านทำหน้าเหมือนจะตาย พอออกมากินข้าวกับผู้หญิงอื่นแล้วยิ้มหน้าระรื่น มันน่าทุบให้หลังหัก

" เพียง! "ตุลย์ภพเงยหน้าขึ้นมองเธอด้วยความตกใจ แต่งงานกันมาปีกว่าเขาไม่เคยเห็นเธอทำตัวแบบนี้เลย ที่ผ่านมาคงสร้างภาพหลอกเขาสินะ แล้วคนที่เธอกำลังพูดถึงก็เป็นลูกค้าคนสำคัญของเขา

"เพียง ฉันว่าแกกลับไปนั่งที่โต๊ะก่อนดีกว่านะ ดูสิทุกคนในร้านมองเราหมดแล้ว" ดูก็รู้ว่าพี่ตุลย์น่าจะมากับลูกค้าไม่ใช่เมียเก็บหรอก

"ฉันไม่ไป ตอบเพียงมาว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร" เธอจะไม่โกรธขนาดนี้ถ้าไม่เห็นว่าสามีกำลังตักอาหารให้ผู้หญิงคนนี้ ต้องพิเศษขนาดไหนเขาถึงทำให้ ขนาดเธอเป็นภรรยาเขายังไม่เคยทำให้เลย

" หยุดก้าวร้าวเดี๋ยวนี้นะเพียง คุณพัชรเขาเป็นลูกค้าของพี่" ชักจะเหลืออด หากลูกค้าเขายกเลิกสัญญาเธอจะรับผิดชอบยังไง เขาเกลียดที่สุดก็คือการใช้อารมณ์ไม่มีเหตุผล

" ลูกค้าเหรอ ลูกค้าต้องพาออกมากินข้าวนอกบ้านสองต่อสอง คิดว่าเพียงจะเชื่อหรือไง คุณเป็นอะไรกับสามีฉัน" ถ้าเธอมัวแต่อยู่บ้านเธอจะเห็นภาพนี้ไหม คำตอบคือไม่ ต่อไปนี้คงถึงเวลาที่เธอต้องมาให้ความสำคัญกับเรื่องนี้สักที มีอะไรหลายอย่างที่เธอสงสัยถึงเวลาที่ต้องหาคำตอบ

"คุณตุลย์คะ นี่มันอะไร? พัชรไม่คิดว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น" หญิงสาวพูดขึ้นโดยที่ไม่ได้มองหน้าของพอเพียงแต่มองไปที่หน้าของตุลย์ภพ เขาได้แต่ก้มหน้าขอโทษแทนคนของเขา

"เพียงมึงมานี่มา" ซูซี่กับฟ้าใสเดินเข้ามาประกบลากเพื่อนออกไป

"ไม่! ฉันไม่ไป ปล่อยนะ หากยังไม่เคลียร์ฉันจะไม่ไปไหน" ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรมาก เธอก็ถูกเพื่อนลากออกไปจากร้าน

"เดี๋ยวค่ะลูกค้า ลูกค้ายังไม่ได้จ่ายเงินค่ะ" พนักงานสาวรีบวิ่งออกมาตาม ในตอนนี้ทุกสายตาต่างจดจ้องมาที่เธอสามคน

"เช็กบิลกับผู้ชายโต๊ะนั้น เขาเป็นสามีฉัน" พอเพียงชี้เข้าไปในร้านตรงที่มีผู้ชายกับผู้หญิงยืนคุยกันอยู่ เมื่อเพื่อนไม่ยอมให้เธอเข้าไปงั้นมื้อนี้เธอก็จะให้เขาเลี้ยง คิดจะนอกใจเธอเหรอรอชาติหน้าตอนบ่ายๆ ก็แล้วกัน ได้เมียเป็นคนดีกุลสตรีไม่ชอบงั้นก็ต้องเจอพอเพียงเวอร์ชันเก่าค่ะ แล้วเจอกัน

พอเพียงเดินออกมาจากตรงนั้นด้วยความรู้สึกเดือดดาล ใจยังอยากจะเคลีย์กับเขาให้รู้เรื่องแต่ถูกเพื่อนลากออกมาขึ้นรถ

"ซูซี่มึงจะขับรถไปไหน" ฟ้าใสพูดขึ้นหัวจะปวดกับเพื่อนแต่ละคน

"กูจะพาอีเพียงไปวัด มันกำลังร้อนไปให้หลวงพ่อรดน้ำมนต์" ไปจริงไม่มีพูดเล่น

"ฉันถูกสามีนอกใจไม่ได้โดนผีเข้า" มีเพื่อนก็เพื่อนไม่เต็ม พาไปแต่ละที่มันน่าหงุดหงิดนัก คนอย่างเพียงถ้าไม่ได้ปะทะ มันไม่สุด มีอะไรหลายๆอย่างที่เธอสงสัยและยังหาคำตอบไม่ได้ มันต้องทีอะไรมากกว่านั้น

" เพียงกูคิดว่ามึงใจเย็นๆ ก่อนนะ มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้ พี่ตุลย์เขาอาจจะมากินข้าวกับลูกค้าจริงๆ" ฟ้าใสดูมีสติที่สุดแล้ว แต่ก็อย่างว่าแหละไม่เกิดกับตัวเองก็ไม่มีทางรู้ แต่มีสติไว้ก็ดีที่สุด

"ฉันจะกลับบ้าน ซูซี่ขับรถไปส่งฉันที่บ้านที" ถ้าไม่โกรธ พอเพียงจะไม่พูดกูมึงกับเพื่อนเพราะที่บ้านสอนมาดีแต่เพื่อนสามารถพูดกับเธอได้ทุกรูปแบบจะได้สนิทใจกัน ตัวพอเพียงเองถือว่าแหวกผ่าเหล่าที่สุดในบ้าน เธอมักทำทุกอย่างตรงกันข้ามกับทุกคน พอเพียงเป็นคนง่ายๆ ไม่มากพิธี สมกับชื่อ..

ซูซี่ขับรถมาส่งเพื่อนที่บ้าน ตามที่เพื่อนต้องการระหว่างที่อยู่ในรถก็สองสาวก็พูดให้เพื่อนอารมณ์ดีไม่คิดมาก แต่ยิ่งพูดก็เหมือนเติมน้ำมันใส่กองไฟ

"มึงสองคนยังเป็นเพื่อนกูอยู่ใช่ปะ กูยอมพี่ตุลย์มากพอแล้วต่อไปนี้ถึงคิวกูบ้าง มึงก็รู้ว่าก่อนที่กูจะยอมกูเคยสุดมาก่อน" ตบได้ตบตีได้ตี เฮ๊ย ไม่ใช่ พอเพียงแค่พูดตรงๆ ไม่เสแสร้งจะบอกว่าทุกวันนี้เสแสร้งเหรอคำตอบคือใช่ อยากเป็นเมียรักที่แสนดีแต่สุดท้ายแล้วไม่ได้อะไร ก็กลับมาเป็นตัวเองค่ะ

" หูย.. มาว่ะ พูดได้คมกริบ กูรู้ว่ามึงเคยสุดมากแค่ไหน กูอยากให้มึงใจเย็นๆ ค่อยๆ พูดค่อยๆ จา คุยกันด้วยเหตุผล" ตายแน่พี่ตุลย์เตรียมรับมือกับยัยเพื่อนจอมโหดได้เลย

"ยังไงก็ขอบใจมึงสองคนมากนะ ฉันจะเก็บเอาไปคิดก็แล้วกัน ครั้งหน้าจะนัดไหม วันนี้ขอไปสงบสติอารมณ์ก่อน แล้วเจอกัน" ซูซี่ขับรถมาส่งพอเพียงที่หน้าบ้านพอดี

" จัดเบาๆ พอนะเพียง อย่าให้ถึงตาย กูเสียดายของ"ซูซี่เสียดายของหล่อๆ ก่อนตายก็มาตกอยู่ในท้องของซูซี่ก่อนนะพี่ตุลย์คนหล่อของซูซี่ มโนไปค่ะ ทำได้แค่มโน ซูซี่เพลียใจ

"อาจจะแค่พิการ"พูดจบเธอก็เดินลงจากรถ ซูซี่กับฟ้าใสร้องกรี๊ดอยู่ในรถ..เธอก็พูดไปงั้นแหละเอาเข้าจริงๆจะกล้าว่าให้เขาหรือเปล่าก็ไม่รู้

ม๊ายยนะ..พี่ตุลย์ของซูซี่

บ้านพักสไตล์โมเดิร์นหลังใหญ่สองชั้น บ้านหลังนี้เป็นบ้านที่พอเพียงกับสามีเลือกซื้อก่อนที่จะแต่งงานย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกัน ชีวิตคู่นั้นมันไม่ง่ายเลย มันไม่เหมือนอย่างที่เธอคิดวาดฝันไว้ เคยคิดว่าหากได้แต่งงานอยู่กับคนที่รักมันจะมีความสุขที่สุด อยู่ด้วยกันสองคนเป็นครอบครัวเล็กๆ น้องเพียงจะตั้งใจทำงานบ้านเป็นแม่บ้านที่ดีทำกับข้าวให้สามีทานทุกวัน สามีทำงานมาเหนื่อยๆ ก็นวดให้ เมื่อยล้าตรงไหนน้องเพียงก็จะจัดให้ไม่ให้ขาดตกบกพร่อง..ทุกอย่างเป็นภาพมโนของผู้หญิงที่อยู่แต่ในโลกจินตนาการไม่รู้ว่าโลกแห่งความจริงของชีวิตคู่นั้นมันไม่ได้สวยหรูเหมือนดั่งที่คิดจินตนาการไว้ แต่ก็ไม่แปลกที่พอเพียงจะคิดแบบนั้นเพราะเธอมีคู่รักตัวอย่างนั่นก็คือพ่อกับแม่ ป๊ากับม๊าของเธอเป็นคู่รักที่ลงตัวมากเรียกได้ว่าเป็นคู่รักในฝันของใครหลายคน แม้กระทั่งลูกๆ ยังอิจฉาพ่อกับแม่จะคลั่งรักกันอะไรขนาดนั้น

ป๊ากับม๊าของเธอคงเป็นคู่รักที่มีอยู่ไม่กี่คู่บนโลกใบนี้...

จะหาผู้ชายดีๆ อย่างป๊าได้ที่ไหนอีก ในโลกใบนี้ยังมีอีกไหมที่รักเดียวใจเดียวพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อเมียกับลูก และที่สำคัญไม่ว่าจะผ่านไปสักกี่สิบปีป๊าก็ยังคลั่งรักภรรยาราวกับเจอกันครั้งแรก..

พอเพียงเดินออกมาสงบสติอารมณ์ที่ห้องทำงาน เห็นเธอเป็นอย่างนี้เธอก็ไม่ได้อยู่บ้านเฉยๆ หรอกนะเธอยังมีสิ่งที่ตัวเองรักและอยากทำนั่นก็คือการเป็นดีไซเนอร์ ถึงธุรกิจเธอจะลุ่มๆ ดอนๆ มาตลอดแต่อย่างน้อยเธอก็มีอะไรทำพอไม่เบื่อ

"กลับมาเมื่อไหร่ แล้วเราจะได้เห็นดีกันพี่ตุลย์" เพื่อนบอกให้เธอใจเย็นรอจนกว่าพี่ตุลย์จะกลับมาแล้วค่อยเคลียร์หากโทรจิกโทรตามมันจะดูราคาไม่แพง เธอจะต้องทำเหมือนไม่คิดอะไร รอเชือดทีเดียว

เวลาห้าโมงเย็นเป็นเวลาเลิกงานของสามีสุดที่รักหอมหัวร้อยที..

เมื่อเขาเดินเข้ามาพอเพียงก็ทำทีไม่สนใจรอให้เขาเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อย ค่อยเชือดทีเดียว

ใช้เวลาไม่นานร่างสูงก็เดินลงมาเขาสวมเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงวอร์มสีเทาขายาวใส่สบาย ในมือของเขาถือแล็ปท็อปเดินมาวางลบบนโต๊ะรับแขกทำทุกอย่างเหมือนปกติแต่ลึกๆ แล้วรู้สึกโกรธแต่เขาก็เลือกที่จะไม่พูดทนๆ ไปก่อน