ร่างกายสั่นเทาสายตามองไปที่เครื่องมือตรวจครรภ์ที่ขึ้นขีดสีแดงสองขีด ตัดสินใจตรวจอีกครั้งผลลัพธ์ก็ปรากฏว่าเป็นเหมือนเดิม
แกร็ก พู่กันเปิดประตูออกจากห้องน้ำก็พบป้าอรยืนยิ้มอยู่
“ป้าอร” เธอโผลเข้าไปกอดท่านด้วยร่างกายที่อ่อนเพลีย ความรู้สึกดีใจแล่นเข้ามา
“ยิ้มแบบนี้ ป้าจะได้อุ้มเจ้าตัวเล็กแล้วใช่ไหมคะ”
“พู่กันจะไปตรวจที่โรงพยาบาลเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง ป้าอย่าพึ่งบอกพี่ภามได้ไหมคะ”
“ค่ะ วันนี้คุณชายก็จะกลับมาแล้วด้วย เอ้ ใกล้ถึงเวลาแล้วด้วยสิ”
“งั้นพู่กันขอไปเป็นลูกมือทำอาหารเย็นนะคะ”
รถเคลื่อนตัวจอดลงที่บ้าน บ้านที่มีคนที่รักรออยู่ ภามเดินเข้าไปภายในบ้านกลิ่นอาหารหอมๆลอยเตะจมูก
“ทำอะไรอยู่ครับ ทำไมหอมจัง” ก้มลงหอมแก้มนิ่มๆฟอดใหญ่ทดแทนความคิดถึงได้ไม่น้อย
“พู่กันทำอาหารอยู่ ขึ้นไปอาบน้ำแล้วลงมาทานข้าวนะคะ”
“ครับคุณภรรยา” ไม่ลืมที่จะฝังจมูกเข้ากับแก้มนุ่น
“พี่ภาม”
หลังจากที่อาบ
