พวกเราสองคนนั่งจ้องมือถือที่กำลังต่อสายหาใครอีกคนแต่กลับไม่แม้จะรับสาย คอยดูเถอะเจอตัวเมื่อไหร่จะจับลงโทษให้เข็ดเลย พยายามต่อสายหาสามีของตนเองหลายนาทีแต่กลับไร้ประโยชน์ มันเป็นความคิดที่ไร้ประโยชน์สิ้นดี
“ฉันคิดออกแล้ว” มี่หันมาฉีกยิ้มสร้างความอยากรู้เห็นให้อย่างมาก
“หืม” พู่กันเลิกคิ้วมองท่าทางของเพื่อนสนิท
“แกพอจะรู้ไหมว่าสามีแกมีสถานที่ที่ไหนพอจะพาตัวยัยแม่มดนั่นไป” สิ้นประโยคชวนคิดภายในหัวก็ปั่นป่วนทันที ปกติพี่ภามทำแต่งานไม่ค่อยได้ออกไปไหน ถ้าจะไปก็มีเพียงเดินทางไปดูงานต่างพื้นที่ ถ้าจะคิดไปถึงเรื่องสถานที่ก็พอมีความเป็นไปได้ว่าพี่ภามจะไปที่นั่น
“มีอยู่ที่หนึ่ง เป็นบ้านพักที่ห่างจากที่นี่ไปไกลพอสมควร" บ้านพักในพื้นที่เล็กๆตั้งอยู่ในพื้นที่สงบไร้ซึ่งผู้คน
“บ้านพักเนี่ยนะ ตัดทิ้งได้เลย ถ้าเป็นฉันไม่มีทางพาผู้หญิงคนนั้นไปไว้ในบ้านพักแน่ แบบที่ที่คนไม่มีทางเข้าไปได้อะไรแบบนี้พอจะมีไ
