บทที่ 8 แข้งขาอ่อนแรง
หลินกุ้ยเฟยกำมือแน่น เมื่อได้ยินว่าสวีหลงเยียนกำลังรับสำรับมื้อค่ำกับเฟิ่งฟางเซียน โดยที่ไม่ยอมเอ่ยปากเรียกหานางให้ไปคอยปรนนิบัติรับใช้เลยด้วยซ้ำ เหตุใดเขาจึงใจร้ายกับนางได้ถึงขนาดนี้ นางไม่งดงามถูกตาต้องใจเขาบ้างเลยหรือ
"พระสนมเพคะ เสวยเสียหน่อยเถิดเพคะ"
หลินกุ้ยเฟยปรายตามองอาหารมากมายที่เรียงรายอยู่เต็มโต๊ะ บัดนี้มันเย็นชืดไปหมดแล้ว นางเองก็ไม่มีความอยากอาหารแม้แต่น้อย ในใจของนางร้อนรนอยากจะด่าทอทุบตีเฟิ่งฟางเซียนที่มาแย่งความโปรดปราณจากนางไป
เกือบสองวันเต็มที่เรือล่องลอยอยู่กลางแม่น้ำ ในที่สุดก็ถึงเขตพระราชวังดูร้อนเสียที เฟิ่งฟางเซียนบิดกายไปมาด้วยความเมื่อยล้า บนเรือไม่สะดวกสบายเท่าใดนัก มันโคลงเครงโยกไปมาจนนางรู้สึกเวียนหัวไปหมด
เมื่อลงจากเรือ สวีหลงเยียนก็เดินนำทุกคนเข้าไปในพระราชวังฤดูร้อน มันช่างงดงามตระการตา รายล้อมไปด้วยป่าไผ่น้อยใหญ่เขียวชะอุ่ม สลั
