บทที่ 16 วางยาพิษ
สวีเหมยหลิงปรายมองหวางต้าเฟิ่งด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ สิ่งใดที่เขาคิดมีหรือที่นางจะไม่รู้ แม้แต่สตรีมีครรภ์เขาก็ยังหมายตา เหตุใดเขาจึงชั่วช้าได้ถึงเพียงนี้
งานเลี้ยงยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ แต่ทว่าสายตาของสวีหลงเยียนกลับหันไปพบเข้ากับหวางต้าเฟิ่งที่มองมายังเฟิ่งฟางเซียนด้วยแววตาเป็นประกาย
แววตาของสวีหลงเยียนเย็นเหยียบขึ้นมาทันใด เขาหันไปมองเฟิ่งฟางเซียนแต่กลับพบว่านางกำลังสนใจเพียงอาหารตรงหน้าไม่ได้รับรู้ด้วยซ้ำว่าถูกหวางต้าเฟิ่งแอบจ้องมองอยู่
ไม่ใช่แอบมองสิ!เรียกว่ามองแบบโจ่งแจ้งเลยต่างหากเล่า
บังอาจนัก!!!กล้ามามองสนมของข้าต่อหน้าต่อตาข้าเชียวหรือ!!
หวางต้าเฟิ่งราวกับจะรับรู้ได้ว่าถูกสวีหลงเยียนจ้องมองมาอย่างคาดโทษ เขาจึงเบี่ยงเบนความสนใจจากเฟิ่งฟางเซียนและหันไปส่งยิ้มให้สวีหลงเยียนแทน
สวีหลงเยียนส่งเสียงเฮอะในลำคออย่างดูแคลน
ยิ้มเช่นนี้อยากโดนถีบหรือไร?
หลัง
