สี่วันต่อมา
รินรดาเดินลงบันไดมาด้วยชุดนักศึกษาพร้อมที่จะไปเรียน กลิ่นหอมของอาหารทำเอาเธอเผลอทำสูดดมแล้วก็พานทำให้น้ำลายสอขึ้นมา
ตั้งแต่กลับมาจากกรุงเทพ ธันวาที่ตื่นมาออกกำลังกายในตอนเช้าตรู่และดื่มกาแฟ เขาก็จะทำอาหารเช้าให้เธอทุกวัน ถึงแม้ว่ารสชาติจะไม่อร่อยเท่าที่เธอทำแต่ก็ทำให้ท้องอิ่มได้ไปจนถึงเวลาอาหารกลางวัน
"แต่งตัวเสร็จแล้วเหรอ วันนี้มีต้มจืดเต้าหู้ไข่กับหมูหวานที่เหลือจากเมื่อเย็นวาน ฉันอุ่นให้แล้ว มากินก่อนเดี๋ยวฉันขึ้นไปอาบน้ำแป๊บเดียว" ธันวาที่กำลังง่วนกับหน้าเตาหันมาเจอเมียสาวพอดี เขาตักหมูหวานที่อุ่นเสร็จพอดีใส่จานก่อนจะยกมาวางที่โต๊ะอาหาร
มื้อเช้าพ่อเลี้ยงหนุ่มจะไม่ชอบรับประทานข้าวเช้า เขาจะดื่มเพียงกาแฟดำเท่านั้น พอไปส่งเมียเด็กที่มหาวิทยาลัยกลับมาแล้วเขาจึงจะได้รับประทาน
"ค่ะ" รินรดาเอ่ยรับแล้วเดินไปวางกระเป๋ายังเก้าอี้ตัวที่เธอนั่งประจำซึ่งมีข้าวสวยที่คนตัวโตตักใส่จ
