"เธอโคตรหวาน หายเจ็บแล้วใช่ไหม?" ธันวาถามขณะที่ยันตัวออกห่างจากหว่างขาเนียน รอบปากเขาเต็มไปด้วยน้ำหวานที่เพิ่งดูดกินไปเมื่อครู่ เขาใช้หลังมือถูออกอย่างไม่ใส่ใจนัก
"....." รินรดาไม่ตอบเขา ได้แต่นอนหอบกระเส่าเพราะการสุขสมจากปลายลิ้นหนา เธออายจนหน้าแดงก่ำไปหมด อายแบบที่ว่าไม่รู้จะอายอย่างไรแล้วที่โดนเขามอบความเสียวสุขด้วยปากแบบนี้
"ฉันจะได้รักษาลูกชายบ้าง มันปวดตัวจนจะระเบิดอยู่แล้ว" เขาพูดเร็วแล้วใช้สองมือไขว้จับชายเสื้อยืดดึงขึ้นถอดทางศีรษะแล้วขว้างทิ้งให้ตกลงไปยังพื้นแข็ง จากนั้นจึงเบี่ยงตัวไปด้านข้าง ยกสองขาข้ามต้นขาขาวแล้วยกสะโพกถอดกางเกงออก เขาไม่ยอมออกจากพื้นที่กลางหว่างขาของเธอเลยแม้แต่นิด จึงทำให้เด็กสาวต้องนอนแยกขาคร่อมเขาอยู่แบบนั้น
"พี่..พี่ธัน" รินรดาเรียกเขาเสียงเบาอย่างเขินอายกอดผ้าห่มเอาไว้แน่น เมื่อคนตัวโตได้ถอดกางเกงพ้นขาไปแล้วทำให้พวงเนื้อนิ่มของเขาไปแปะกับต้นขาของเธอ จะ
