"ทำไมถึงไปปล่อยให้ผู้ชายจับมือกอดไหล่แบบนั้น ทำไมไม่รู้จักรักนวลสงวนตัวบ้าง" ธันวาต่อว่าคนตัวเล็กที่ตอนนี้เดินตามเขามาเงียบ ๆ เขาจูงมือเธอไปทางเธอก็ก้มหน้าเดินตามไม่พูดไม่จา ไม่รู้ว่ากลัวที่เขาตะคอกหรือว่ากำลังโกรธที่โดนต่อว่ากันแน่
ธันวาจะขึ้นไปห้องจัดเลี้ยงอีกรอบ ด้วยความว่าวันนี้เป็นวันสำคัญของเพื่อนเขาจึงไม่อยากหนีกลับ เพราะเดี๋ยวภูริชและพลอยลลินณ์ที่พอส่งแขกเสร็จแล้วก็ต้องมานั่งคุยกันที่โต๊ะอีกแน่ ๆ เขาจึงตั้งใจจะอยู่คุยต่ออีกสัก 2-3 ชั่วโมงแล้วค่อยกลับ
ความจริงตอนนั้นมันไม่ใช่ความผิดของเมียสาวแต่ฝ่ายเดียว เพราะตอนก่อนที่เขาจะเดินถึงตัว เขาเห็นเธอพยายามจะดึงแขนออกแล้วแต่แรงผู้หญิงก็ไม่อาจสู้แรงชายได้ จึงไม่สามารถสลัดชายที่มาคุกคามเธอได้ แต่เพราะความหึงหวงจึงทำให้เขาพาลมาโมโหใส่เมียสาวไปด้วย
"หนูไม่ได้ยอมให้เขาจับเสียหน่อย ทำไมต้องมาว่ากันด้วย" รินรดาเถียงกลับอย่างไม่ยอมแพ้
"แต่ก
