เป็นอีกครั้งที่ผ่องมองเห็นญาติผู้พี่อย่างเสือไกรแวะเวียนเข้ามาหาตนอย่างทุกวัน ซึ่งก็หนีไม่พ้นฝากแผ่นกระดาษไปให้แม่หญิงจันทร์งาม
‘ทำไมวันนี้มาช้านัก’
เสือไกรนั่งเฝ้ารอมานานหลายชั่วโมง ครั้นจะให้ไปหานางผ่องเองคงไม่ใช่เรื่องดี เขาละสายตามองหญิงสาวที่กำลังเลือกซื้อเครื่องประดับเพียงนิดก่อนจะหันมาสนใจคนตรงหน้าต่อ
‘ให้ข้านำไปให้แม่หญิงจันทร์งามอีกแล้วรึ’
‘ใช่’
‘คนจักสงสัยเอาได้หนาพี่เสือไกร’
หลายวันมานี้ท่านเจ้าพระยาบดินทร์สาคร กลับมาแต่พระนครจึงเป็นเรื่องดีที่แม่หญิงจำปีได้มีโอกาสมาเดินเที่ยวตลาดทุกวัน ใครๆ ก็ต่างรับรู้ว่าท่านรักและตามใจลูกสาวคนเล็กเพียงใด
‘ถือว่าช่วยเหลือข้า ไม่เหลือบ่ากว่าแรงเจ้านักดอกนางผ่อง’
‘หากท่านเจ้าพระยาบดินทร์สาครรู้เข้าว่าข้าแอบลักลอบส่งของให้แม่หญิงจันทร์งามทุกวัน มีหวังโดนดีแน่’
เสือไกรชักสีหน้าใส่ญาติของตัวเองด้วยความไม่สบอารมณ์ ก่อนจะเห็นร่างอรชรที่มีใบห
