“จะรอทำไมสมชาย รีบกลับมา เขาไม่กลับกันหรอก ไปฟังเพลงที่คอนโดน้องภาค มุกจีบสาวบ้านๆ แบบนั้นหนูด้าก็ยังยอมไป อย่างว่าแหละ น้องภาคเขาหน้าตาดีได้แม่ นี่พ่อ…จะหัวเราะทำไม”
“ผมเปล่านะ” เสียงลอดมาจากปลายสาย สมชายก็พอฟังออกว่าคงเป็นคุณท่านผู้ชายกำลังหัวเราะในความอวยตัวเองของคุณหญิงท่าน ได้ยินคนปลายสายคุยกัน สมชายก็เลยขออนุญาตวางสาย เพราะต้องขับรถกลับบ้านแล้ว
ห้องของภาค
รริดาต้องแปลกใจเมื่อเข้ามาในห้อง เพราะห้องถูกตกแต่งด้วยลูกโป่งและดอกไม้สวยงาม
“คืออะไรคะ” รริดาถามเมื่อเขาเข้ามากอด
“ครบรอบหนึ่งร้อยวันที่เจอกันครับ” ภาคกอดกระชับร่างบอบบางให้แน่นขึ้น เขินที่ต้องทำอะไรแบบนี้ แต่ก็อยากทำให้เธอ เพราะกูรูทีปบอกว่าแบบนี้แหละผู้หญิงชอบ
“หน้าแดงขนาดนี้คือเขินใช่ไหม” รริดาเงยหน้ามองเขา มือทั้งสองข้างวางทาบบนอกของชายหนุ่ม
“อืม ไม่เคยทำ” ภาคพูดไปด้วยก็อายไปด้วย เพราะเขาไม่เคยทำจริงๆ
“ไม่ต้องทำ
