“เพนต์เฮาส์พี่ภาคเหรอคะ” เธอถามตอนที่เขาวางเธอลงกับพื้นห้องน้ำ
“ใช่ ที่นี่พี่ไม่เคยพาใครขึ้นมา สบายใจได้ น้องไม่ทับที่ใคร แต่ถ้าอยากทับพี่ก็บอกได้เลยนะ พี่พร้อมให้น้องทับเสมอ” ภาคพูดยิ้มๆ ตั้งใจยั่วให้คนโกรธ อยากรู้นักว่าจะทนได้ไหม
รริดากัดริมฝีปากตัวเอง เขากำลังยั่วโมโหเธอ เป็นอย่างนี้ทุกครั้ง อยากได้เธอตลอด ชวนคบกันแล้วเคยบอกสักครั้งไหมว่ารักว่าชอบเธอ
“ออกไปได้แล้ว น้องจะอาบน้ำ”
“เมาไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวก็หัวทิ่มหรอก พี่อาบให้นะ” ผ้าห่มถูกดึงออกจากร่างบอบบาง
“อุ๊ย! เจ็บ อย่าดึงแรง” เธอบ่นตอนที่เขาเริ่มดึงจุกซิลิโคนออกจากเต้างาม มือหนาชะงัก จูบซับปลอบขวัญคนตกใจแผ่วเบา รริดาไม่ได้ผลักไสเขาเหมือนก่อนหน้านี้ เธอจูบตอบเขาเช่นกัน เธอเองก็โหยหาเขาเหมือนอย่างที่เขาโหยหาเธอ
“พี่ทำได้ไหม พี่อยากจริงๆ” ปากถามเธอ แต่มือเขากำลังดึงแพนตี้ตัวน้อยออกจากส่วนล่างของรริดาแล้ว
“จะทำอะไรก็ทำ” คนในอ้อม
