“ถามมาก” เขาทำหน้าเย็นชาใส่ฉันตามเคย “จะให้ฉันลงไปเปิดประตูเอง ?” กำปั้นเลิกคิ้วขึ้นถามฉันอย่างกวนประสาท
นี่ฉันถามมากงั้นหรอ นอนมาตลอดทางเลยเนี่ยนะ !! เพิ่งจะมาถามเอง
“นายเป็นใครกันแน่” ฉันมองกำปั้นอย่างสงสัย เขาเป็นคนที่แปลก ไม่ใช่แปลกธรรมดา โคตรจะแปลกเลยด้วย
“เดี๋ยวเธอก็รู้เอง” นี่คือคำตอบของเขา ซึ่งแน่นอนว่ามันยิ่งทำให้ฉันงงไปกันใหญ่
“นายก็พูดมาสิ ไม่พูดฉันจะรู้เองได้ยังไง !!”
“ถ้าเธอไม่เลิกถาม” กำปั้นยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ๆ ฉันเรื่อย ๆ “ฉันจะปิดปากเธอซะ !!”
ฉันรู้ว่าไอ้คำว่าปิดปากของเขามันไม่ใช่การเอามือมาปิดแน่ ๆ ฉันเลยเลือกที่จะเซฟตัวเองด้วยการเงียบจะดีกว่า เพราะที่เขาทำปากฉันมันยังระบมไม่หายเลย
กำปั้นยิ้มมุมปากแล้วค่อย ๆ เลื่อนใบหน้าห่างออกไป แต่สายตาของเขากลับเอาแต่มองฉัน จนฉันต้องเบือนหน้าหนีไปมองทางอื่น มันรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งตัวยังไงก็ไม่รู้เวลาที่ถูกเขาจ้องแบบนั้น
