“ฉันถาม” กำปั้นจับปลายคางของฉันให้เงยขึ้นไปสบตากับเขา “ไอ้เวรนั่น !! มันเป็นใคร”
“ฉะ ฉันไม่รู้” ฉันตอบเสียงตะกุกตะกัก ไม่ใช่เพราะว่าฉันกำลังกลัวเขา แต่ฉันกำลังคิดหนักอยู่ทั้งเรื่องรอยที่คอกับเรื่องท้อง
“เธอโกหก” แววตาขุ่นมัวจ้องหน้าฉันอย่างเอาเป็นเอาตาย เขาจะมาเค้นหาคำตอบกับฉันทำไม สนใจอะไรนักหนาในเมื่อเราเองก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน
“มันไม่เกี่ยวอะไรกับนายเลยนะ” ฉันเดินเลี่ยงหนีเขาไปยังประตูห้อง แต่ก็ถูกกำปั้นมาขวางทางเอาไว้ได้
“จะไปไหน”
“ฉันจะกลับ”
“ยังคุยไม่รู้เรื่อง” ลมหายใจร้อนผ่าวพ่นออกมากระทบกับใบหน้าของฉันบ่งบอกว่าคนตรงหน้ากำลังอารมณ์เดือดขนาดไหน
“ไม่จำเป็นต้องคุยอะไรทั้งนั้น” ฉันดันกำปั้นออกจากหน้าประตู แต่เขาทำตัวแข็งทื่อไม่ยอมหลีกทางให้ฉันออกไปจากห้อง
“หมายความว่าไง ?”
“ก็ไม่คุยไง ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับนาย มันเข้าใจยากตรงไหน !!”
“แปลว่าเธอยอมรับว่าไปนอนกับคนอื่นมา ?”
