โอเคฉันอาจจะคาดหวังกับผู้ชายคนนี้มากไปงั้นสินะ เขาเป็นคนหน้าด้านฉันน่าจะรู้ดี
“ต่อให้ฉันไล่ยังไงนายก็ไม่กลับใช่มั้ย ?”
“อื้ม” เขาพยักหน้าตอบก่อนที่จะทิ้งบุหรี่ในมือลงพื้นแล้วใช้เท้าขยี้จนมันดับ
“ได้!! ถ้านายจะอยู่ก็ได้” ฉันพูดออกไปอย่างใจเย็นแล้วหันหลังให้เขาเดินกลับเข้าไปในห้องนอนเพื่อที่จะไปหยิบโทรศัพท์กับกระเป๋าเงิน
ถ้าเขาอยากจะอยู่ฉันจะไม่ห้าม แต่ฉันจะไม่อยู่กับเขาแน่ ถึงนี่จะเป็นห้องของฉันก็ตาม
หลังจากหยิบของเสร็จฉันก็เดินออกจากห้องนอน แต่ทว่าตรงประตูห้องที่จะเปิดออกไปข้างนอกกลับมีกำปั้นเขายื่นเอนตัวแขนทั้งสองข้างยกขึ้นมากอดอกพิงประตูดักทางฉันเอาไว้อยู่ ราวกับรู้ว่าฉันจะไปไหน
“ถอยไป !!” ฉันก้าวขาเดินตรงไปที่เขา และ ไม่กลัวที่จะเผชิญหน้ากับเขาใกล้ ๆ ขนาดนี้
“กลับไปนอน” เขาสั่งเสียงเรียบ มันจำเป็นด้วยงั้นหรอที่ฉันต้องฟังที่ผู้ชายคนนี้สั่ง
“ฉันจะไปนอนห้องเพื่อน !!”
“เพื่
