6 - Nc 18+ (หายไป)
1301 คำ
“แต่ฉันต้องการ อ๊า แน่นฉิบ!”
คนด้านบนค่อย ๆ ขยับเอวสอบเข้าออกช้า ๆ การเคลื่อนไหวของเขามันสร้างความเจ็บปวดให้ฉันมากถึง มากที่สุด
หน้าอกของฉันถูกเขาบีบเค้นจนเป็นรอยแดงจากนั้นเขาก็โน้มใบหน้าลงมาตะโบมดูกดุนยอดปะทุมถันบนเนินหน้าอกของฉันอย่างคนที่หื่นกระหาย
“จะ เจ็บ ฉันไม่ไหวแล้ว พอแล้ว” ฉันร้องขอให้เขาหยุดเสียงสั่นเครือ แต่ก็ไม่ได้รับความเห็นใจจากเขาเลย เขามองหน้าของฉันพร้อมกับผุดยิ้มที่น่ากลัวขึ้นมาบนใบหน้า
“ครั้งแรกมันก็เจ็บแบบนี้ ซี๊ด”
ร่างกายของฉันเริ่มกระเพื่อมสั่นไหวไปตามแรงกระแทกดิบเถื่อนของเขา เสียงหอบหายใจแรง ๆ บวกกับเสียงครางกระเส่าของคนด้านบน มันทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยงตัวเองที่สุด
ความบริสุทธิ์ของฉัน....ถูกย่ำยีไปแล้ว
“กรี๊ด จะ เจ็บ ๆ” ฉันร้องออกมาเสียงดังลั่นเมื่อ จู่ ๆ เขาก็อัดกระแทกท่อนเอ็นสวบเข้ามาแรง ๆ สามถึงสี่ครั้ง มันจุกไปทั่วท้องน้อยเลยตอนนี้
“บอกว่าอย่าเกร็ง”
“ไอ้ทุเรศ !!” ฉันตะเบ็งเสียงด่าคนตรงหน้าออกไป อยากจะด่ามากกว่านี้แต่กลับพูดออกไปได้แค่นี้
“ปากดี” มือหนากดสะโพกของฉันเอาไว้จากนั้นเขาก็กระหน่ำรัวท่อนเอ็นใส่เข้ามาเหมือนกำลังลงโทษฉันอยู่
“สาบานว่าเธอจะไม่มีวันลืมฉันแน่”
“ใช่....ฉันจะไม่ลืมนาย”
ฉันเบือนใบหน้าหนีไปทางอื่นพร้อมกับกำผ้าปูที่นอนแน่นปล่อยให้ทุกอย่างมันดำเนินไป ถึงจะเจ็บปวดมากขนาดไหน
ฉันไม่รู้ว่าฉันเคยไปทำอะไรเขาหรือเปล่า เพราะอะไรทำไมเขาถึงทำกับฉันแบบนี้
เรียวขาของฉันถูกจับยกขึ้นไปพาดกับบ่าของเขาจากนั้นเขาก็เอนตัวลงมาเล็กน้อยแล้วก็เริ่มอัดกระแทกท่อนเอ็นของตัวเองรัว ๆ เหมือนเดิม แบบนี้มันยิ่งทำให้ฉันจุกมากกว่าเดิมเป็นเท่าตัว เสียงเนื้อกระทบกันดัง ตรับ ตรับ ตรับ ก้องกังวานทั่วห้อง
ด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ในร่างกายของฉัน มันทำให้ฉันหลับไปโดยไม่รู้ตัว หลับไปทั้ง ๆ ที่ตัวฉันยังโดนกระทำอยู่
เช้าวันใหม่...ฉันค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาช้า ๆ ก่อนจะมองไปรอบ ๆ ห้องอย่างหวาดระแวง เหตุการเมื่อคืนมันวนกลับเข้ามาในหัวอีกครั้ง
“ไม่จริง ฉันแค่ฝันไป” ฉันพูดกับตัวเองเบา ๆ แล้วกลั้นใจค่อย ๆ เปิดผ้าห่มดูว่าเสื้อผ้าอยู่ครบหรือเปล่า
แต่แล้วฉันก็ต้องใจสลายเมื่อเปิดผ้าห่มออกแล้วเห็นตัวเองที่เปลือยกายอยู่ แถมผ้าปูที่นอนยังติดคราบเลือดเต็มไปหมด เมื่อมองไปที่พื้นก็เห็นเสื้อผ้าของตัวเองที่กระจัดกระจายไปทั่วมุมห้อง
บนโต๊ะข้างหัวเตียงมีเงินจำนวนมากวางเอาไว้อยู่ ร่างกายของฉัน ความบริสุทธิ์ของฉันมันมีค่าแค่เงินก้อนนี้สิอย่างนั้นสินะ ฉันไม่ได้ต้องการเงิน ฉันแค่ต้องการคำอธิบายว่าเพราะอะไรเขาถึงทำแบบนี้กับฉัน แต่ตอนนี้เขาไม่อยู่แล้ว เขาไปแล้วตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
เหลือไว้เพียงความเจ็บปวด....ที่เขาทำกับฉัน
เวลาผ่านไปหลายอาทิตย์....ฉันไม่ได้บอกใครเรื่องคืนนั้น ใครจะไปกล้าบอกกันล่ะจริงมั้ย
ตั้งแต่คืนนั้นฉันก็ไม่เจอเขาอีกเลย ฉันไม่ได้ต้องการให้มารับผิดชอบอะไรหรอกนะ แต่ฉันอยากเจอเขานะ อยากคุยกับเขา อยากจะถามว่ามาทำกับฉันแบบนั้นทำไม แค่เ****นงั้นหรอ
ฉันรู้ว่าเขาเรียนที่ไหน ฉันมักจะไปจอดรถอยู่ที่หน้ามหาวิทยาลัยของเขาบ่อย ๆ แต่ฉันก็ไม่เคยเจอเขาเลยจนฉันถอดใจ
“สายธารช่วงนี้แกดูซึม ๆ นะ” พริ้งถามฉัน ตอนนี้เรากำลังเรียนชั่วโมงสุดท้ายกันอยู่
“อื้มนั่นสิ เป็นไรวะอิเจ้” ลีโอถามอีกคน
“เปล่า ฉันโอเค”
“เดี๋ยวก็ปิดเทอมแล้วอดใจหน่อย สงสัยจะหิวเหล้าอาการแบบนี้” เตชินพูด
“งั้นไปดื่มกันป้ะ ? หิวเหมือนกันว่ะ”
“นี่พวกนายทำไมชอบชวนสายธารมันจัง งานเยอะขนาดนี้ยังจะไปเที่ยวอีก จะเรียนจบกันมั้ย”
ฉันนั่งเงียบได้แต่ฟังพริ้งบนพวกไอ้เต ไอ้เลย์แล้วก็ไอ้ลีโอ
“สรุปไปมั้ยเจ้สายธารคนสวย ถือซะว่าฉลองก่อนปิดเทอม” เลย์ยื่นหน้ามาถามฉันอีกครั้ง
ฉันนั่งคิดสักพักก่อนจะพยักหน้าตอบ “อื้อ ไปก็ไป”
บางครั้งฉันก็ควรจะกลับมาเป็นคนเดิม สมัยนี้เรื่องพวกนี้เขาคงไม่ต้องมานั่งคิดอะไรมากมั้ง
“แกนี่นะสายธาร”
“เอาน่าพริ้ง ฉันเบื่อ ๆ ช่วงนี้ ไปเที่ยวก็ดีเหมือนกัน” พริ้งไม่ได้บ่นอะไรฉันไปมากกว่านี้ เพราะฉันจะไปใครก็ห้ามฉันไม่ได้อยู่แล้ว พริ้งมันรู้ดี
หลังเลิกเรียนฉันกลับมาที่ห้อง นั่งโง่ ๆ อยู่บนโซฟาจนกระทั่งถึงเวลาต้องไปอาบน้ำเตรียมตัวไปดื่ม วันนี้พวกฉันไม่ได้ไปคลับหรอกเพราะพรุ่งนี้ต้องไปเรียนกัน เลยไปร้านนั่งชิวดีกว่า แต่เอาแน่เอานอนอะไรกับเพื่อนฉันไม่ได้หรอกบางทีพวกมันอาจจะไปต่อ
ฉันแต่งตัวด้วยชุดเดสสีน้ำเงินรัดรูปโชว์เนินหน้าอกและแหวกลึกตรงด้านหลังเกือบลงไปถึงก้น ผมก็มัดขึ้นสูงรวบตึง แต่งหน้าจัด ๆ หน่อย เพื่อให้เข้ากับลุคแซ่บ ๆ
คืนนี้ฉันให้เลย์มารับเพราะขี้เกียจขับรถไปเอง ส่วนเตกับลีโอมันสองคนไปเปิดโต๊ะรอที่ร้านแล้ว
พอมาถึงที่ร้านฉันกับเลย์กำลังเดินเข้าไปในร้านนั่งชิวแต่ยังไม่ทันที่จะเดินไปถึงหน้าทางเข้าสายตาของฉันก็เห็นกับวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งที่เดินมาทางนี้เหมือนกัน
ฉันกำหมัดแน่นพร้อมกับความรู้สึกที่มันอัดอั้นมานานหลายอาทิตย์ สุดท้ายฉันก็เจอเขาสักที
“เดี๋ยวฉันตามเข้าไปนะ” ฉันหันไปบอกเลย์
“เอ้า! แล้วจะไปไหนทำไมไม่เข้าไปด้วยกัน”
“มีธุระต้องเคลียร์”
“เออๆ อย่านานนะเว้ย”
เมื่อเลย์เดินเข้าไปในร้านแล้วฉันก็รีบเดินตรงเข้าไปดักหน้าผู้ชายที่เห็นแก้ตัวคนนั้นทันที
พวกเขาหยุดชะงักแล้วก็มองหน้าฉันกันทุกคน ไม่เว้นแม้แต่ผู้ชายใจร้ายคนนั้น เขาจ้องหน้าฉันก่อนจะปรายตามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยใบหน้าที่ไร้ความรู้สึก
“ฉันมีเรื่องจะคุยกับนาย” ฉันพูดกับเขา
“ใครวะ ?” เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มถาม แล้วเขาก็มองหน้าฉันแบบ งง ๆ
“เชี้ย!! นางฟ้าชัด ๆ” ผู้ชายอีกคนในกลุ่มมองฉันแววตาเป็นประกาย
แต่ฉันไม่สนใจใครทั้งนั้นฉันสนใจแค่ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าของฉันคนเดียว
“คุยอะไร ?” สุดท้ายเขาก็ยอมปริปากพูด พวกเพื่อนของเขาพอเห็นว่าเขาถามฉันพวกนั้นก็มองหน้าเหมือนรู้ ๆ กัน
“ฉันต้องการคุยแค่สองคน”
“วันนี้ไม่ว่าง” เขาตอบเสียงเรียบ นี่เขาลืมไปแล้วงั้นหรอว่าทำอะไรกับฉันเอาไว้ หรือคิดว่าฉันจะมาเรียกร้องให้รับผิดชอบ
- ผู้เขียน
