เมื่อมาถึงโรงพยาบาล คิมหันต์ก็ถูกนำตัวส่งห้องไอซียูทันที โดยมีกลิ่นจันทร์รออยู่ข้างหน้าห้องด้วยสภาพน้ำตานองหน้า
จากนั้นไม่นาน ครอบครัวของทั้งสองฝ่ายก็เดินทางมาถึงและเฝ้าดูอาการของชายหนุ่มไม่ห่าง
ผ่านไปเป็นชั่วโมงก็ยังไม่มีใครเดินออกมาจากห้องไอซียูสักคน ไม่ว่าจะเป็นพยาบาลหรือแพทย์ จนทุกคนที่กำลังรอฟังอาการของคิมหันต์เริ่มใจเสีย โดยเฉพาะกลิ่นจันทร์
“คุณแม่คะ ทำไมหมอไม่ออกมาอีก”
หญิงสาวหันไปสอบถามมารดาของตนเองด้วยความกังวลใจพร้อมกับหันไปมองประตูห้องไอซียู
“ใจเย็น ๆ ลูก พี่เขาไม่เป็นอะไรหรอก เชื่อแม่นะ”
คุณจันทร์เจ้ากอดปลอบลูกสาว รู้สึกกังวลไม่ต่างจากเธอ
“ใช่จ้ะ ตาคิมไม่เป็นอะไรง่าย ๆ หรอก หนูกลิ่นอย่ากังวลไปเลยเดี๋ยวหลานย่าจะไม่แข็งแรงนะ ดูสิ คุณแม่ร้องไห้ไม่หยุดเลย” คุณเพียงเพ็ญปลอบใจลูกสะใภ้ด้วยคน ทั้งที่ในใจก็เป็นห่วงลูกชายมากเหมือนกันแต่ด้วยเป็นคนเข้มแข็ง จึงไม่แสดงความอ่อนแอให้ใ
