ช่วงนี้ผมกับวดีเราแบบ แทบจะตัวติดกันเป็นปาท่องโก๋เลยและผมก็ไม่ได้ควงเด็กๆแล้ว จะควงได้ไง ถ้าควงก็ตายสิครับเพราะวดีไปด้วยทุกที่ ตอนนี้วดีรู้ทุกซอกทุกมุมของทุกที่ที่ผมไป ผมพึ่งรู้ว่า ไอ้ลูกน้องของผมมีหนอนบ่อนไส้ที่คอยรายงานวดีตลอด ไอ้พวกนี้มันกลัววดีมากกว่าผมอีก ทั้งที่คนจ่ายเงินเนี้ยคือผม ไอ้พวกเลี้ยงไม่รู้บุญคุณคน
"วดีไปทะเลกันมั้ย" ผมถามวดีที่กำลังดูวุ่นวายกับซีรี่ย์ที่ดูอยู่ อินอะไรขนาดนั้นวะ
"ก็ได้แหละ" ตอบผมแต่ตายังคงดูจอทีสีขนาดยักษ์ไม่วางตาเลย
"เพราะวดีชอบทะเลใช่มั้ย ภีมจำได้"
"หรอใช่หรือป่าว มั่วหรือป่าว"
"ทำไม วดีไม่ชอบทะเลแล้วหรอหรือว่าชอบเขาไปแล้ว..."
"หึ มุขอะไรของนาย"
"ตอบก่อนนสิ" ผมอ้อนให้วดีตอบ จริงๆมันเป็นคำถามลองใจเฉยๆแหละ ผมรู้ว่าวดีเข้าใจว่าผมกำลังสื่ออะไร
"..." วดีจ้องหน้าผมนิ่งๆ จากที่ยิ้มๆอยู่ ทำให้ผมใจสั่นเพราะกลัวคำตอบ เพราะท่าทางของวดีเหมือนวดีจะไม่ได้ตอ
