สองสายตาประสานกันคนหนึ่งกลัวว่าเธอจะหนี ส่วนอีกคนกลับถูกล่ามเพราะไม่รู้ว่าตัวเองผิดอะไร เพราะเขานิสัยไม่ดี เธอคิดหนีมันก็ถูกต้องแล้วไม่ใช่เหรอ
"ทำไมทำกับฉันแบบนี้"
"ฉันให้โอกาสเธอสารภาพแล้ว"
มาเฟียหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาแล้วเดินออกไปในทันทีปล่อยทิ้งหญิงสาวเอาไว้ในห้องนอนมืดๆ และเงียบ
เจสสิกาพยายามใช้มือแกะพร้อมกับหยาดน้ำตาที่รินไหลลงมาเช็ดหัวเข่า จริงที่เธอคิดหนี เธอยอมรับ แต่เธอไม่มีสิทธิ์หนีหรือไงกัน
"อึก... ฮือออออออ~"
"อะ... ไอ้คนชั่ว... อึก... ไอ้คนเลว"
เสียงสะอื้นไห้ดังไปทั่วทั้งห้องนอนเธอเฝ้าคิดเธอผิดอะไรนักหนาเธอพยายามทำตัวดีก็แล้ว อะไรก็แล้ว เขาก็ยังคงรุนแรงกับเธออย่างไม่มีเหตุผลเสมอ
ด้านออสติน
มาเฟียหนุ่มแอบฟังเสียงสะอื้นไห้ของหญิงสาวด้วยหัวใจที่สับสนเขาพยายามแยกแยะระหว่างพ่อกับลูก แต่เจสสิกาก็ดื้อเกินไป วันนี้ตั้งใจจะให้เธออยู่อย่างนี้ไปก่อนเพื่อสั่งสอนให้เธอรู้ว่าไม
