มาเฟียหนุ่มยืนจ้องมองใบหน้าของฆาตกรที่ฆ่าพ่อฆ่าแม่ของตัวเอง เขากำมือแน่นจนมันสั่นเพราะความโกรธแค้น ก่อนที่เขาจะจับวัตถุสีดำด้านที่เหน็บไว้ข้างหลังไว้มั่น
"ไอ้ฆาตกร!"
"ว่ายังไงนะ คุณออสติน"
"กูบอกว่ามึงมันเป็นฆาตกร" ร่างกำยำเดินปรี่เข้าหาชายวัยกลางคนด้วยความรวดเร็ว แต่เขาต้องชะงักเมื่อถูกมือเล็กของเจสสิกาจับไว้
แววตาอ้อนวอนของเธอมันทำให้เขาชะงัก ราวกับว่าเธอกำลังขอร้องอ้อนวอนเขาให้หยุดการกระทำนั้นเสีย เธอกำลังขอร้องให้เขาปล่อยคนที่ฆ่าพ่อฆ่าแม่ของเขาอย่างนั้นเหรอ หึ...
"ปล่อย"
"ออสติน นี่มันเกิดอะไรขึ้น"
"ฉันบอกให้ปล่อยไง!"
แขนแกร่งสะบัดมือหญิงสาวอย่างไม่ไยดี ก่อนจะเดินตรงเข้าไปปล่อยหมัดหนักๆ ใส่ใบหน้าของชายวัยกลางคนไม่ว่าใครก็เอาเขาไม่อยู่
"โอ๊ย! นี่มันอะไรกันเนี่ย"
"อะไรงั้นเหรอ"
มาเฟียหนุ่มผลักชายวัยกลางคนล้มลงเขายกเท้ายันไปที่แผงอกของโรมจนชายวัยกลางคนล้มลงไปนอนที่พื้น ด้วยความ
