เสียงเครื่องปรับอากาศดังอย่างสม่ำเสมอพร้อมกับอาการรู้สึกเจ็บปวดไปทั่วตัวจนยากจะขยับ เจสสิกาค่อยๆ ลืมตาขึ้นก่อนกะพริบตาถี่ๆ เพื่อปรับโฟกัสการมองเห็น หญิงสาวยกมือเรียวขึ้นกุมขมับเธอค่อยๆ พลิกตัวไปมาราวกับไม่อยากขยับไปไหนเพราะเมื่อเธอขยับความเจ็บปวดจากตรงนั้นมันจะแล่นขึ้นมาให้รู้สึกอยู่เสมอ
"ตื่นแล้วเหรอคะคุณหนู ป้าเตรียมชุดเอาไว้ตรงนี้นะคะ" ป้าสมพรหันมาหาหญิงสาวด้วยรอยยิ้มเธอรู้ดีว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นบ้างกับเจสสิกา
เธอรู้ดีว่าเจวสิกาน่าสงสารขนาดไหนเพราะเสียงครางกระเส่า กับเสียงสะอื้นไห้ของนายฝรั่ง และเธอมันดังลอดออกมา ไม่ใช่ว่าเพราะประตูไม่เก็บเสียง แต่ด้วยความเป็นห่วงป้าสมพรจึงคอยอยู่หน้าประตูไม่ห่าง
นายฝรั่งใช้เวลากับหญิงสาวนานพอสมควรตั้งแต่ตะวันยังไม่ลับขอบฟ้า และเสียงของทั้งคู่ก็เงียบไปเมื่อตอนประมาณตีสามกว่าๆ บ่งบอกว่านายฝรั่งหยุดการกระทำป่าเถื่อนนั่นแล้ว พอเช้านายฝรั่งเดินลงไปสั่ง
