"ไม่ ฉันกลับมาสามวันก่อนจะเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น" มีนาเอ่ยตอบอีกฝ่ายกลับไป
"ก่อนเกิดเหตุการณ์สามวัน ถ้าอย่างนั้นคนที่ทำให้คุณรู้สึกเสียใจเพราะไม่สามารถช่วยเขาเอาไว้ได้ ครั้งนี้คุณช่วยเขาเอาไว้ได้ไหม" เอดิสเอ่ยถามพร้อมกับจ้องมองเข้ามาในดวงตาของเธอ เพื่อค้นหาความเจ็บปวดของเธอเหมือนที่อีกฝ่ายเคยทำตอนที่พยายามทำให้เธอเปิดใจยอมรับที่จะเชื่อใจเขา
"อืม..ตอนนี้เธอปลอดภัยอยู่กับคนรักที่ค่ายทหารเมือง D และกำลังรอให้ฉันไปหาอยู่" มีนาเอ่ยตอบอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้ม
"เวลาที่คุณยิ้มคุณดูสวยมากเลยนะ ยิ้มที่ออกมาจากใจจริงๆ ไม่ใช่ฝืนยิ้มหรือยิ้มตามมารยาทเหมือนที่เคยทำมาตลอด" เอดิสเอ่ยขึ้นพร้อมกับดวงตาสีเทาคู่นั้นที่เธอรู้สึกว่าอยู่ๆ มันก็เหมือนมีประกายวิบวับเกิดขึ้น
"อะแฮ่ม..แล้วหัวหน้าล่ะ ทำไมคุณถึงได้กลับมาในช่วงเวลานี้คุณมีอะไรที่ติดค้างอยู่ในใจอย่างนั้นเหรอ" อยู่ๆ มีนาก็รู้สึกร้อนที่ใบหน้าเล็กน้อยตอนที่เห็
