ใบหน้าสวยหวานแดงก่ำไปถึงใบหูทันตาเห็น คนตัวบางหลบสายตาเขาวูบ แล้วพยักหน้าน้อยๆ รู้สึกอับอายเหลือแสน
“ค่ะ”
เธอยื่นมือออกมาเพื่อรับสิ่งของต้องสงสัยสิ่งนั้นที่เขากำลังส่งให้ แต่แล้วเขาก็เกิดเปลี่ยนใจ หยิบมันขึ้นมาดูอีกครั้ง ราวกับสนใจเจ้าสิ่งแปลกปลอมนั้นเสียเต็มประดา
“อะไรล่ะเนี่ย แห้งสบาย บางเพียง 0.1 มิลลิเมตร”
“คุณเหนือ ขอฉันคืนเถอะค่ะ”
“ต้องใช้ทุกเดือนเลยเหรอ”
“ก็ต้องใช้สิคะ ฉันเป็นผู้หญิงนะ”
เหนือเมฆพลิกซองนุ่มนิ่มนั้นดูจนทั่ว เกิดเป็นผู้หญิงก็ลำบากไม่ใช่เล่น ถึงแม้เจ้าสิ่งที่อยู่ในห่อนี้มันจะดูนุ่มนิ่มอ่อนบาง แต่อาการของผู้หญิงในช่วงเวลานั้นก็คงทรมานไม่ใช่น้อย
“ถ้าเราแต่งงานกันจริงๆ ฉันคงทำให้เธอสบายตัว ไม่ต้องใช้สิ่งของพวกนี้ไปสักเก้าเดือนได้อยู่หรอก แต่บังเอิญว่าเราแต่งงานกันปลอมๆ นี่สิ คงไม่สะดวกช่วยนะ”
คนตัวบางตวัดสายตามองเขา อีตามาเฟียนี่ท่าจะบ้า หรืออายุมากจนเลอะเลือนแล้ว
