พาฝัน : “เข้าใจ ขอบใจพวกแกมากนะ ขอโทษด้วยที่ไม่ได้บอกเรื่องนี้ก่อน ที่จริงถ้าไม่เป็นข่าวก็ไม่อยากจะบอกใครหรอก มันไม่ใช่เรื่องที่น่าจะเอาไปพูด อีกอย่างฉันก็ยังเรียนไม่จบเลย มันก็น่าเกลียดที่แต่งงานซะแล้ว”
พิสินี : “ไม่ต้องคิดมาก ไปนอนพักผ่อนให้เพียงพอ แล้วเจอกันตอนฝึกงาน แกมีปัญหาหรือมีเรื่องทุกข์ใจอะไร ก็คุยกับพวกฉันได้เหมือนเดิม พวกฉันพร้อมรับฟังและช่วยแกแก้ปัญหาเสมอ ส่วนเรื่องพี่ไอย์ เขาไม่ตัดใจง่ายๆ หรอก เชื่อฉันสิ และฉันก็อยากให้แกเก็บเขาเอาไว้พิจารณานะ ผู้ชายดีๆ แบบนี้ ไม่ได้หลงเข้ามาในชีวิตเราได้ง่ายๆ ถ้าเสียเขาไปแล้ว วันหนึ่งแกอาจจะต้องมานั่งเสียใจที่ปล่อยผู้ชายที่ดีที่สุดให้หลุดลอยไปก็ได้ใครจะไปรู้”
พาฝัน : “แต่ฉันว่าฉันไม่ได้ชอบเขาอ่ะ แล้วไม่มีทางชอบเขาได้ง่ายๆ หรอก มันหลายปีแล้วนะ”
พิสินี : “เก็บเอาไว้ก่อน เชื่อฉัน ในเมื่อเขาเต็มใจที่จะอยู่กับเราในฐานะพี่ชายแบบนี้ ก็ไม่เห็นเป็
