Midnight Talk
วันนี้มีคนของซายะเข้ามาหา นอกจากเขาจะพูดภาษาไทยคล่องแคล่วแล้ว ที่สำคัญกว่านั้นยังพาข่าวดีมาให้ผมแต่เช้า แต่มีบางอย่างที่น่าแปลกใจคือการหายหน้าไปของซายะ เธอยังคงส่งของส่งคนมาให้ผมบ้างเป็นบางวันแต่กลับไม่โผล่มาที่นี่อีกเลยนับตั้งแต่วันนั้น
"สรุปตามนี้นะครับ จะมีคนคอยไปรับส่งคุณที่มหาลัย"
ผมพยักหน้าหลังจากได้ฟังคำพูดของคนตรงหน้า ผู้ชายอายุเกือบๆสี่สิบ ใส่แว่น เซ็ตผมจนเรียบเป็นระเบียบ ที่สำคัญยังพูดภาษไทยชัดทั้งๆที่เป็นคนญี่ปุ่นแท้ๆ
"คุณหมอเขาทำงานเหรอครับ?"
ผมตัดสินใจเอ่ยถามขึ้น นี่ก็เกือบสองอาทิตย์แล้วที่เราไม่ได้เจอกัน ใจจริงก็อยากลองโทรไปแต่ไม่รู้จะอ้างอะไรเพราะจะให้โทรไปเฉยๆมันก็ดูแปลกๆ คนถูกถามมีสีหน้าลำบากใจ เขาถอนหายใจยาวก่อนจะส่ายหน้า
"ตอนนี้คุณหมอมีปัญหาต้องไปจัดการ แต่เย็นนี้คุณหมอจะเข้ามาที่โรงพยาบาลครับ"
มันคงเสียมารยาทถ้าผมจะถามว่าเธอไปจัดการปัญหาอะไรจึงได้แต
