ตอนที่ 22 ไม่ทัน
"พ่อแม่เราจะไปไหนกันเนี่ยทำไมขนข้าวของเหมือนจะย้ายบ้านเลย" พลพัชร์ถูกปลุกขึ้นมาแต่เช้าตรู่ ชายหนุ่มเดินเกาศีรษะมาอย่างงัวเงีย เขาไม่เข้าใจเลยว่าทำไมพ่อกับแม่ถึงได้ดูรีบร้อนขนาดนี้
"ยายอยากให้เราไปอยู่ด้วยที่บ้าน พ่อว่าพ่อจะย้ายไปอยู่บ้านยายน่ะพัช" พนาเงยหน้าไปตอบลูกชาย แต่มือก็สาละวนเก็บของไม่หยุดพัก
"อ้าว! ก็ไหนวันนั้นบอกว่ายังไม่อยากไปไงพ่อ ทำไมวันนี้รีบจัง จริง ๆ แล้วมันมีเรื่องอะไรหรือเปล่า" พลพัชร์จำได้ว่าวันนั้นที่ยายขอให้ไปอยู่ด้วย พ่อกับแม่เขายังปฏิเสธอยู่เลย แล้ววันนี้ทำไมถึงได้ดูรีบร้อนเหมือนหนีอะไรอย่างนั้น
"ไม่หรอกพัช อย่าถามมากน่า เราอยากจะไปกับแม่หรือจะอยู่บ้านที่นี่ล่ะ" พิมลหันมองหน้าลูกชายตนเองที่ยังคงยืนหาวปากกว้างและพูดมากไม่หยุด พิมลส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ พลพัชร์เป็นคนรูปหล่อ ทว่าก็หล่อเหมือนหนุ่มเมืองเหนือไม่ได้หล่อเหลาเหมือนคิรากร ทว่าความหล่อของพลพัช
