ตอนที่ 11 น้ำตก
เป็นยามเช้าที่สดใสกว่าทุกวัน พิมพ์มาดาตื่นขึ้นมาพร้อมกับหัวใจที่เบิกบาน เมื่อนึกไปถึงเรื่องเมื่อคืนหญิงสาวก็ยังรู้สึกเขินอายไม่จางหาย เธอลองยกมือขึ้นมาหยิกแขนตัวเองก็รู้สึกเจ็บ เพราะฉะนั้นสิ่งที่คิรากรบอกเธอเมื่อคืนคือเรื่องจริง เขาชอบเธอจริง ๆ และเธอเองก็ชอบเขาอย่างไม่ต้องคาดเดา คิรากรเป็นผู้ชายที่ดูดี แม้ขนาดตอนบาดเจ็บก็ยังไม่สามารถปกปิดความหล่อเหลาของชายหนุ่มไปได้
"เป็นอะไรน้องพิมพ์ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว"พิมลยกสายตะกร้าขึ้นสะพายด้านหลังพลางถามลูกสาวอย่างเอ็นดู ดอกไม้แรกแย้มเริ่มเบ่งบานหมู่ภมรก็ตามดอมดม คนเป็นแม่ย่อมรู้ดีว่าลูกสาวคนเล็กตกอยู่ในห้วงแห่งความรักเสียแล้ว เธอไม่ห้ามเพราะยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ ไม่สู้คอยเฝ้าดูไม่ดีกว่าหรือ
"เปล่าจ้ะแม่ แม่เข้าป่าเหรอจ๊ะ เดี๋ยวรอพิมพ์แป๊บเดียวนะ" หญิงสาวทำท่าจะผละออกไป ทว่าพิมลส่ายหน้าห้ามไว้เสียก่อน
"ไม่ต้องหรอกลูก วันนี้แม่จ
