เมียนายเถื่อน

เมียนายเถื่อน | 8

“เออเรื่องนี้กูไม่เคยดูแต่คนอื่นบอกเด็ด” พูดจบผมก็กดเริ่มหนังทันที

ผมรู้ว่าเรื่องนี้เป็นหนังยังไงแต่ยังไม่มีโอกาสได้ดู และตอนนี้ถือเป็นโอกาสดีเยี่ยมที่จะดูเรื่องนี้กับคนข้างๆ

“ไม่ดีมั้ง” ข้าวเจ้าพูดขึ้นทันทีพร้อมกับสีหน้าเลิ่กลั่กยิ่งเห็นแบบนั้นผมก็อยากจะแกล้งเธอแหละเพราะบอกไปแล้วว่าผมอยากรอเธอพร้อมจริงๆ

“นอนดูเฉยๆ ไม่เห็นเป็นอะไรหรอกหรือมึงเป็น” ผมถามขึ้นอีกครั้งพร้อมมองหน้าคนข้างๆ ที่ตอนนี้แดงขึ้นสี

“ใครจะเป็นอะไรนายจะดูเรื่องไหนก็เปิดเลย” คนข้างๆ ตอบกลับรวดเร็วเป็นการบงบอกว่าร้อนรนแค่ไหนผมชอบที่ได้แกล้งข้าวเจ้าเพราะเธอน่าแกล้งมาก ยิ่งเวลาเธอโดนผมแกล้งผมรู้สึกว่ามันน่ารักท่าทางเขินอายสีหน้าแดงทำผมหลงจนไปไหนไม่รอด

หนังก็ดำเนินไปเรื่อยๆ จนถึงฉากเรทต่างๆ จากที่ผมตั้งใจเปิดหนังเรื่องนี้มาเพื่อจะแกล้งคนข้างๆ มันกลับกลายเป็นว่าเปิดมาแกล้งตัวเองชัดๆ เพราะลูกชายของผมกำลังพองโตภายใต้กางเกง ส่วนข้าวเจ้านะเธอเอาหมอนปิดหน้าไปแล้วส่วนผมก็รีบลุกขึ้นเพราะตอนนี้อยากเข้าห้องน้ำมากๆ

“ถ้ามึงอยากดูเรื่องอื่นก็เปลี่ยนกูไปห้องน้ำก่อน” ผมพูดขึ้นก่อนจะรีบตรงมาห้องน้ำทันทีและไม่ลืมใช้มือกุกลูกชายของผมที่มันพองโตเพื่อไม่ให้คนข้างๆ เห็น

เมื่อเข้ามาในห้องน้ำผมก็ถอดกางเกงลงอย่างไว้ใช้มือด้านขวากำลูกชายอย่างลวกๆ เพราะด้วยขนาดของมันทำให้ผมไม่สามารถกำมิดได้ผมจึงค่อยๆ ใช้มือชักขึ้นชักลงอย่างช้าๆ

“อ่าา…แบบนั้นแหละ…ข้าว” เสียงครางของผมดังขึ้นทันทีพยายามคิดถึงหน้าของข้าวเจ้าไว้ จินตนาการว่ามือที่กำลังกอบกุมแก่นกายของผมนั้นมันคือมือของข้าวเจ้าแค่คิดก็แทบแตกแล้ว

“อ่าา…ซี๊ดดด”

“ซี๊ด….อ่าาาา”

ผมเร่งจังหวะการชักรูดแก่นกายของตัวเองเร็วบ้างช้าบ้าง จนในที่สุดผมลูกชายของผมก็ปลดปล่อยน้ำรักออกมาผมรีบจัดการตัวเองให้เสร็จก่อนจะเดินออกมาข้างนอก

ข้าวเจ้าหันมามองผมก่อนจะหันไปสนใจทีวีตรงหน้าต่อ เธอนอนดูหนังบนเตียงตาแป๋ว ผมไม่ได้สนใจว่าเธอจะดูเรื่องอะไรเพราะผมสนใจเธอมากกว่า

“คืนนี้นอนกับกูไม่ต้องกลับห้องมึงนะ” ผมพูดขึ้นทันทีเมื่อล้มตัวนอนลงข้างๆ ข้าวเจ้า

“กลับดิจะให้นอนกับนายในสถานะอะไร” ข้าวเจ้าละสายตาจากทีวีหันมามองผมพร้อมกันถามขึ้น

“สถานะว่าที่ผัว” ถ้าบอกว่าแฟนก็คงดูธรรมดาเกินไป ขอเป็นผัวเลยแล้วกันเพราะสถานะนี้ผมอยากเป็นที่สุดแล้ว

“ฉันเปิดใจให้นายแล้วนะนายเถื่อนเพราะฉันเองก็รู้สึกดีเหมือนกันถึงมันจะเวลาสั้นๆ ก็เถอะ” ข้าวเจ้าพูดขึ้นเบาๆ แต่สำหรับผมมันดังมาก สำหรับผมหัวใจดวงน้อยๆ ในร่างกายผมมันเต้นเร็วผิดจังหวะเพราะอาการดีใจที่เธอบอกว่าเปิดใจให้ผมและผมว่าตอนนี้ก็ถึงเวลาแล้วที่ผมควรพูดอะไรสักอย่างแบบที่เฮียบอกดี

“กูไม่ใช่ผู้ชายที่พูดเพราะอะไร” ผมพูดขึ้นทันทีเมื่อหนังที่ฉายอยู่ในทีวีจบมันเหมือนโอกาสเหมาะๆ ที่ให้ผมพูดขึ้น

“ฉันรู้ว่านายนิสัยเถื่อน” ข้าวเจ้าตอบกลับมาทันที

“แต่ที่บอกว่ากูชอบมึงคือกูชอบมึงจริงๆ มึงไม่ต้องชอบกูตอนนี้ก็ได้นะแค่มึงบอกว่าเปิดใจมันโอเคมากแล้ว ที่เหลือจากนี้มึงแค่คอยดูการกระทำของกูก็พอคำพูดกูอาจจะดูไม่จริงใจและการกระทำกูมั่นใจว่ามึงต้องดูออก” ผมพูดขึ้นทันทีไม่เคยคิดว่าตัวเองจะพูดอะไรดีๆ แบบนี้ออกมาได้นับว่าเป็นประโยคที่ยาวเหยียดที่ผมเคยพูดมาเลยก็ได้

“ขอบใจนะนายเถื่อน” ข้าวเจ้าตอบกลับมาพร้อมกับยิ้มกว้าง

“แล้วกูจะบอกอะไรให้อีกอย่านะข้าวเจ้า กูแก่กว่ามึงช่วยแสดงความเคารพกูหน่อย” ผมพูดขึ้นอีกครั้ง ผมแก่กว่าเธอสองปีแต่เธอกลับเรียกผมว่านายเถื่อน

“แล้วไงฉันเรียกแบบนี้มาตั้งแต่วันแรก” เธอตอบกลับมาทันที

“เรียกเถื่อนเฉยๆ ไม่ต้องมีนายแบบนี้มึงเรียกได้มั้ย หรือมึงจะเรียกกูว่าพี่เถื่อนหรือเฮียเถื่อนมึงคิดเอา” ผมพูดพร้อมกับจ้องตาเธอเขม็งให้เธอรู้ว่านี่คือการบังคับ

“เถื่อน” เธอพูดขึ้นก่อนจะเงียบลง

“เรียกเถื่อนแบบนี้หนะหรอ” เธอถามผมขึ้นอีกครั้ง

“เออค่อยน่าฟัง” ผมพูดขึ้นพร้อมกับเอื้อมมือไปลูบหัวเธออย่างเบาๆ การกระทำแบบนี้ทำเอาใบหน้าของข้าวเจ้าออกสีทันที

“มึงเขินหรอ” ผมถามขึ้นทันที

“ใครเขินนายฉันร้อนเหอะ” เธอตอบกลับกลับมาหน้าตายแต่บอกเลยว่าผมดูออก

“อีกอย่างเลิกแทนตัวเองว่าฉันเพราะเธอควรแทนตัวเองว่าหนูไม่ก็ชื่อตัวเอง” ผมพูดขึ้นพร้อมใช้สายตาเป็นการบังคับ

“เข้าใจใช่ไหมที่พูด” ผมถามขึ้นอีกครั้ง

“ห้องนายไม่สิ ห้องของเถื่อนมีอุปกรณ์ทำแผลบ้างไหมข้าวจะทายาให้” ข้าวเจ้าพูดขึ้นอีกครั้งทำเอาผมรู้สึกหน้าร้อนขึ้นมาเสียดื้อๆ

ประโยคนี้มันดูน่าฟังกว่าประโยคไหนๆ ผมชอบที่เธอเรียกว่าผมว่าเถื่อนและชอบที่เธอแทนตัวเองว่าข้าว

ผมชอบที่เธอ คงชอบทุกอย่างที่เป็นเธอ

“เดี๋ยวกูไปหยิบเอง” จากนั้นผมก็ลุกขึ้นไปหยิบอุปกรณ์ทำแผลมาให้คนข้างๆ

ส่วนข้าวเจ้าก็บรรจงทายาให้ผมอย่างเบามือแผลของผมเริ่มหายแล้วเนื่องจากมีพยาบาลส่วนตัวคอยดูแล

“ข้าวเจ้ากูจูบมึงหน่อยได้ไหม”

❤️

ฝากติดตามเรื่องนี้ด้วยนะ

กดถูกใจคอมเมนท์ให้กำลังใจติชมได้นะคะ