“ชุดอะไรของมึงวะข้าว” ผมทักขึ้นทันทีด้วยอาการหงุดหงิดเพราะชุดที่ข้าวเจ้าใส่มันโป๊มาก
“ก็ชุดไปเที่ยวไงเถื่อน” ข้าวเจ้าพูดพร้อมกับลุกจากโต๊ะแป้งมาทางผมก่อนจะหมุนตัวเองให้ผมดูสองสามรอบ
บอกเลยว่าข้าวเจ้าใส่ชุดนี้แล้วมันสวยมาก แน่นอนว่าผมไม่อยากให้เธอใส่ออกไปข้างนอกเพราะมันคงเรียกสายตาคนรอบข้างได้มากเลยแหละ
“มึงไปเปลี่ยนเลยนะข้าว” ผมพูดขึ้นพร้อมกับชี้ไปที่ประตูห้องเป็นเชิงบอกให้เดินกลับไป
“ไม่เอาไม่เปลี่ยนไปเที่ยวทั้งทีจะให้ใส่คอเต่าไปรึไง” คนตรงหน้าเหมือนไม่สนใจคำพูดผมสักนิดเธอนั่งลงข้างๆ ผมทันที
“คอเต่าก็ดีไปเปลี่ยนซะ” ผมพูดพร้อมกดเสียงลงต่ำกว่าเดิมเผื่อจะฟังกันบ้างขืนข้าวเจ้าไปชุดนี้ผมหัวเสียแน่ๆ
“ไม่เอาไม่เปลี่ยนนะเถื่อน” เธอพูดขึ้นพร้อมกับลากแขนผมเพื่อที่จะพาออกจากห้อง
“ไม่เปลี่ยนก็ไม่ไปถ้าจะไปก็ไปเปลี่ยน” ผมขืนตัวเองโดยนั่งลงบนโซฟาที่เดิม ส่วนข้าวเจ้าที่เห็นว่าผมไม่ยอมเธอก็เดินไปยั
