นามิจังกับประธานนักเรียน
1006 คำ
กิจกรรมนันทนาการ
วันนี้นามิกลายเป็นดาวเด่นของโรงเรียนเพราะเธอถูกประธานนักเรียนอย่างรุ่นพี่โชนประธานนักเรียนสุดหล่อที่ไม่ว่าใครก็ฆ่าไม่ตาย(นอกจากครูพายุ)
โชน: น้องนามิมาเป็นตัวแทนอ่านภาษาญี่ปุ่นให้พี่หน่อยได้ไหมครับ
กัสจัง: ประธานโชน กรี๊ดดดดด!!
เลดี้: พี่โชน [เสียงสองก็มา ]
นามิ: ได้สิคะ นามิต้องทำอะไรบ้างคะ
โชน: เดี๋ยวไปหาครูพายุกัน
จู่ๆประธานโชนก็เอื้อมมือมาจับแขนฉันแล้วพาเดินไปที่ห้องภาษาที่ครูพายุกำลังนั่งสอนการบ้านพี่ฟางอยู่
โชน: ผมได้คนมาช่วยแล้วครับครู
เมื่อสายตาของพายุมองมาก็ถึงกับหน้าเปลี่ยนสีไม่ใช่เพราะเห็นหน้านามิหรอกนะแต่เป็นเพราะนามิปล่อยให้นักเรียนชายจับมือถือแขนต่างหาก
นามิ: ต้องทำอะไรบ้างหรอคะ
ฟาง: น้องนามิระวังนะคะประธานโชนอันตรายฮ่าๆๆๆ
โชน: น้องฟางพี่จะไปทำอะไรนามิได้ล่ะเนอะๆ//ผมหันมายิ้มให้นามิก่อนจะปล่อยมือออกจากแขนเธอ
นามิ: ค่ะ!
ครูพายุ: อ่านตามนี้//ผมหันมาหยิบเอกสารบนโต๊ะให้ทั้งสองคนก่อนจะหันกลับไปทำงานต่อ
โชน: อ่านได้ไหมนามิจัง
นามิ: เรียกนามิเฉยๆก็ได้ค่ะประธานโชน
โชน: เรียกพี่โชนก็ได้ครับนามิจัง
นามิ: ค่ะพี่โชน //ฉันยิ้มให้พี่โชนก่อนจะเริ่มอ่านโน้ตที่ครูพายุเตรียมไว้ให้
โชน: ถ้างั้นช่วงบ่ายกิจกรรมนันทนาการน้องนามิจังมาอยู่กับพี่นะครับ ฐานของพี่จะเป็นการจับคู่คำศัพท์กับรูป
นามิ: ได้ค่ะ
ทั้งสองคนพูดคุยกันก่อนจะเดินออกไป พายุที่นั่งมองอยู่ก็เกิดอาการไม่พอใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้
ฟาง: ครูขาวันนี้เลิกเรียนจะแวะไปบ้านฟางหรือเปล่าคะ
ครูพายุ: ไม่มีการบ้านไม่ใช่หรอ
ฟาง: ฟางคิดถึงครูค่ะ
ครูพายุ: พูดไม่รู้เรื่องหรือไง!//ผมหันไปดุฟางก่อนจะเดินหนีออกมา
เมื่อเวลาบ่ายโมงนักเรียนในโรงเรียนก็ต่างพากันเข้าฐานทำกิจกรรมพายุเดินตามมาดูฐานของนักเรียนชั้นม.6 ก็เห็นนามิกำลังเต้นไก่อย่างอยู่กับประธานนักเรียน เป็นภาพที่ทำเอานักเรียนต่างพากันโห่แซวเพราะรุ่นพี่มีสายตาที่เหล่มองนามิอยู่หลายครั้ง
"เฮ้ยๆๆเบาเฮ้ย" เสียงเพื่อนนักเรียนชายผู้ขึ้น
โชน: พวกมึงหุบปากไปเลยไป น้องนามิจังเหนื่อยไหมครับ
นามิ: ไม่เหนื่อยค่ะแต่สนุกมากกว่าพวกพี่นี่ตลกจังเลยนะคะ
โชน: น้องนามิชอบพี่ก็ดีใจครับ
"อ่าวครูพายุมาทำอะไรตรงนี้ครับ" เจ๋งลูกพ่อค้าขายก๋วยเตี๋ยวในโรงเรียนเอ่ยถามเมื่อพายุยืนมองนามิอยู่ข้างต้นไม้ใหญ่
ครูพายุ: มาดูความเรียบร้อยน่ะ
"งั้นหลบครับผมจะเอาดอกไม้ไปให้เพื่อน" เจ๋งถือดอกกุหลาบดอกใหญ่มาให้โชนที่เดินออกมารอ
โชน: ขอบใจเดี๋ยวเย็นนี้กูเลี้ยงก๋วยเตี๋ยว
"ถุ้ยยย " เจ๋งหัวเราะลั่นท่ามกลางสายตาของกลุ่มนักเรียนชั้นม.6ที่ช่วยกันวางแผนและสายตาของพายุ
โชน: น้องนามิจังครับ ....
"อุ้ย" เสียงฮือฮาดังขึ้นขณะที่โชนถือดอกกุหลาบยักเข้ามาหานามิจังที่นั่งคุยกับน้องม.ต้นอยู่
นามิ: คะพี่โชน //ฉันลุกขึ้นก่อนจะมองดอกไม้ในมือของพี่โชน
โชน: พี่ชอบน้องนามิครับ ถ้าพี่จะขอจีบน้องนามิจะได้ไหมครับ //ผมยื่นดอกกุหลาบให้แต่นามิทำหน้าตาตกใจ
พายุที่ยืนกอดอกมองอยู่ก็ได้แต่กำหมัดแน่นก่อนจะหันหลังแล้วกลับเข้าห้องพักครูไป
นามิ: จีบนามิหรอคะ?
โชน: ครับ
"เอาเลยนามิ โชนมันแอบชอบเรามาตั้งแต่เราอยู่ม.1แล้วนะ" เสียงรุ่นพี่เอ่ยปากเชียร์
"ใช่ๆรับเถอะนามิ"
"น่ารักอ่ะอิจฉาพี่นามิจังเลย"
นามิ: ขอเวลาให้นามิตัดสินใจก่อนได้ไหมคะ
โชน: ได้สิ แต่ระหว่างนี้พี่ขอทำตามหัวใจตัวเองก่อนนะ พี่ชอบนามิจริงๆนะยังไม่ต้องตอบตกลงคบกับพี่หรอกแค่ขอให้พี่ได้จีบนามิก็พอ
"ฮิ้วววววว" เสียงแซวดังขึ้นพร้อมกับใบหน้าเขินอายของรุ่นพี่โชน
นามิ: ก็ได้ค่ะ//ฉันยื่นมือไปรับดอกไม้มาก่อนจะยิ้มให้พี่โชน
"สู้ๆเว้ยไอ้โชนรีบพิชิตใจน้องนามิให้ได้นะ"
"นามิน่ารักจังเลย"
เพียงแค่แปปเดียวข่าวของนามิและประธานนักเรียนก็แพร่กระจาย มีคลิปที่นักเรียนถ่ายตอนประธานนักเรียนมอบดอกกุหลาบให้นามิถูกปล่อยออกมา ทำเอาพายุถึงกับปิดหน้าจอโน๊ตบุ๊คอย่างไว
ปึ้ง!!!
เอย: เป็นอะไรหรอพายุ หงุดหงิดแบบนี้ให้เอยช่วยผ่อนคลายไหมคะ
พายุ: มาสิ ล็อคประตูด้วยล่ะ
ครูสาวกระตุกยิ้มก่อนจะเดินไปล็อคประตูแล้วถอดชุดเดรสสีพีชเข้ามานั่งคุกเข่าต่อหน้าชายหนุ่ม
จ๊วบ.......อึก!!!
วันต่อมา ...
ตอนนี้ครูนกและครูพายุกำลังนัดแนะกันเรื่องวันเดินทาง เพราะนามิและครูพายุต้องไปถึงช่วงบ่ายและรอกินเลี้ยงตามทำเนียมของคุณหญิงหน่อย
ครูพายุ: ไม่มีปัญหาครับพี่นกเดี๋ยวผมจะดูแลนามิให้
ครูนก: เรื่องที่พักเค้าน่าจะแยกไว้ให้อยู่หรอก
ครูพายุ: ถ้าไม่แยกเดี๋ยวผมไปเปิดห้องนอนได้ครับ
ครูนก: พรุ่งนี้ก็เตรียมตัวมาเลยนะนามิออกเดินทางตอนเช้าใส่ชุดนักเรียนมาให้เรียบร้อยไปถึงต้องไปรายงานตัวกลางคืนใส่ชุดลำลองกินเลี้ยงริมหาด
นามิ: ค่ะครู
ครูพายุ: ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวนะครับ
ครูนก: จะมีอะไรอัพเดทพี่จะไลน์ไปบอก
ครูพายุ: ครับ
- ผู้เขียน
