ฝ่ามือหนากุมมือเล็กไม่ปล่อย ก่อนจะสาวเท้าพาเดินออกมาจากบริเวณนั้นพร้อมกัน
บ่อยครั้งที่จัสมินลอบมองเสี้ยวใบหน้าของคนข้างๆ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอได้รับคำว่าชัยชนะ แต่ถือว่านี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้รับชัยชนะโดยที่เธอไม่ต้องลงมือทำอะไรเลย
“ที่นี่แย่มากเลย ถ้าเป็นที่โรงพยาบาลที่ผมประจำอยู่ ไม่มีวันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอย่างแน่นอน”
“ผู้ชายคนนั้นคงขอให้ทำมั้งคะ”
“ทำลายจรรยาบรรณแพทย์ที่มีด้วยการทำตามคำสั่งของคนอื่นงั้นเหรอ จะเป็นอะไรไหมครับถ้าผมจะแนะนำมินในเรื่องของโรงพยาบาลที่ดีกว่าในฐานะเพื่อน” จัสมินรู้สึกอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก
ความอบอุ่นยังแผ่ซ่านผ่านทางอุ้งมือ แน่นอนว่าการมีคนข้างๆ มีเพื่อนช่วยคิด มันดีกว่าอยู่ตัวคนเดียวเพียงลำพังเสมอ
“ฉันยินดีค่ะ คุณช่วยเหลือฉันอีกแล้ว แล้วถ้าคุณแนะนำโรงพยาบาลใหม่ให้ฉัน คุณลุงของคุณที่เป็นเจ้าของที่นี่จะโอเคเหรอคะ”
“เจ้าของโรงพยาบาลไม่ใช่ลุงผมหรอกครั
