ปีศาจจิ้งจอกตนนั้น... เป็นของข้า
เป็นของข้าครั้งที่ 28
ไป่ถิงถิงนั่งเชิดคางอยู่บนเตียงโดยมีหงเฟยจวินนั่งอยู่ข้างๆ ร่างสูงให้ไป่หานเล่อกับผิงอันนั่งรอที่เรือนหลังเล็กข้างตำหนักของไป่ถิงถิง ก่อนจะเดินตามเข้ามาปลอบใจไม่ให้ร่างบางต้องอารมณ์ร้อนไปเสียก่อน
“เจ้าอารมณ์ดีขึ้นหรือไม่” หงเฟยจวินบีบมือไป่ถิงถิงเบาๆ
“ข้ากำลังพยายามทำใจยอมรับนางให้ได้อยู่ ท่านพี่อย่ากดดันข้าได้หรือไม่” ไป่ถิงถิงหันมาทำตาเขียวใส่หงเฟยจวิน แต่ร่างสูงทำเพียงหัวเราะเบาๆ เท่านั้น
“พี่ชายของเจ้ารออยู่ที่เรือนเล็กข้างตำหนัก เจ้าไม่อยากออกไปพูดคุยกับเขาหรือ”
ไป่ถิงถิงถอนหายใจ “ถ้าหากข้ายอม มันจะเป็นเรื่องที่ดีหรือ”
“ถึงแม้ว่าเจ้าไม่ยอม ข้าคิดว่าท่านหานเล่อก็ยังคงทำตามหัวใจของตนเองอยู่ดี”
“อ้าว..”
หงเฟยจวินส่ายหน้า “เจ้าลืมแล้วหรือ ว่าเจ้าออกเรือนไปอยู่กับข้าที่แดนสวรรค์แล้ว”
“แต่ว่า...”
“จำที่ข้าบอกได้หรือไม่” หงเฟย
