“อาด้วยจ้ะ” ภัคคินีร่วมด้วย
“ครับคุณอา ปลายฝาก คุณพ่อด้วยนะครับ”
ปลายสั่งขณะจะเดินเข้าไปทางเข้าผู้โดยสาร และกวาดสายตามาหาทุกๆ คนด้วยความอาลัย แต่มันช่างไม่สบอารมณ์เอาเสียเลย เมื่อหันไปเจอกับคนที่จะมาแทนที่เขาในตอนที่เจ้าตัวไม่อยู่ หรืออาจจะมาเอาความรักและทุกสิ่งทุกอย่างจากเขาไปก็ได้ คิดๆ ไปแล้วเขาก็นึกถึงคำพูดของอาๆ ตอนที่นั่งมาในรถ ถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ เขาจะทำยังไงดีนะ แต่ช่างมันเถอะเอาไว้ให้เรื่องมันเกิดขึ้นก่อนดีกว่าแล้วค่อยมาหาทางแก้ไขทีหลัง นั่นคือวิธีการที่เขาคิดเสมอมา
“ยัยขิมวันนี้อย่าลืมนัดตอนบ่ายนะลูก ที่คุณธรรทรจะมาคุยเรื่องเช่าที่ดินทำสนามกอล์ฟที่กาญจนบุรี ตรงแปลงที่ใกล้ๆ กับไร่องุ่นน่ะลูก”
กรรชัยบอกลูกสาว ขณะนั่งทานอาหารเช้าพร้อมหน้าทั้งพรรณี คุณพร้อมและบังอร เพราะเขาให้เกียรตินั่งร่วมโต๊ะอาหารด้วย
ซึ่งยัยขิมของเขาตอนนี้โตเป็นสาวด้วยวัยยี่สิบเอ็ดปีเต็ม ซึ่งเป็นความภาคภูมิให้เขากับภรรยา และคุณพร้อมผู้เป็นแม่เอามากๆ เลย เพราะตั้งแต่ที่ได้ชุบเลี้ยง เทียมหทัย อภิรัชโยธิน ซึ่งเป็นชื่อที่เขาและภรรยาตั้งให้ภายหลัง ลูกสาวบุญธรรมของเขาไม่เคยทำให้ผิดหวังเลย
หลังจากที่เรียนจบปริญญาตรีมาเมื่อปีที่แล้วเขาก็อยากจะให้ลูกสาวได้ไปร่ำเรียนต่อเป็นเรื่อง เป็นราวที่เมืองนอกเหมือนพี่ชาย เพราะส่วนใหญ่แล้วลูกสาวจะขอไปเรียนเมืองนอกแค่ช่วงปิดเทอมเท่านั้นเอง เพราะอยากได้แค่ภาษาเท่านั้น พอจบมาแล้วเทียมหทัย ก็เลยอาสามาทำงานกับพ่อเลย และเรียนต่อปริญญาโทควบคู่ไปด้วย
เพราะเห็นเพื่อนๆ ที่ไหนๆ เขาก็ทำกัน แม้แต่เพื่อนๆ ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่เธอเคยอยู่ และติดต่อกันมาเรื่อย ก็ทำวิธีนี้ เพราะเธอถือว่าควรจะเอาเวลามาช่วยกรรชัยจะดีกว่า เพราะตอนนี้ก็ทำงานคนเดียว ดูค่อนข้างจะเหนื่อยไม่น้อย และพรรณีเองก็ไม่ได้มาช่วยงานนานมากๆ แล้ว เพราะกรรชัยเกรงว่าอาการโรคหัวใจจะทำให้ทรุดตัวลง ก็เลยให้ภรรยาอยู่แต่บ้าน
“ค่ะคุณพ่อ แล้วคุณธรรทรที่ว่านี้อายุเท่าไหร่แล้วคะ หล่อหรือเปล่าเอ่ย” ลูกสาวรับปากพร้อมทั้งเหล่ผู้เป็นพ่อ
“ยัยขิมหนิพูดอะไรอย่างนั้นลูก เราเป็นสาวเป็นนางนะจะพูดอะไรระวังใครๆ เขาฟังแล้วจะไม่เข้าหูนะลูก” คุณพร้อมตำหนิหลานสาวด้วยท่าทางเอ็นดู เพราะรู้ว่าหลานพูดไปไม่ได้จริงจังอะไร
“แม่เห็นด้วยกับคุณย่านะลูก เพราะเราเป็นสาวแล้วนะ ทำตัวเป็นเด็กๆ เหมือนเมื่อก่อนไม่ได้แล้วนะจ้ะ” พรรณีสมทบอีกคน
“โอย! คุณพ่อคะ ป้าอรคะ ช่วยด้วยขิมโดนรุมเลย” เทียมหทัยหันไปหาผู้ช่วยทั้งสองคน
“คุณธรรทรน่ะอายุประมาณสามสิบต้นๆ เห็นจะได้นะลูก หน้าตาก็หล่อเหลาเอาการเหมือนตอนพ่อหนุ่มๆ เลยลูก เรียกว่าสาวคนไหนเห็นต้องตกหลุมรักเลยแล่ะ เหมือนแม่ของลูกไง” กรรชัยอมอิ้มให้ภรรยา
“คุณนี่พูดอะไรก็ไม่รู้! อายลูกบ้างสิ” พรรณีค้อนสามี ทำให้เทียมหทัยมองแล้วอดขำไม่ได้เลย แต่ก็ไม่ได้แปลกใจอะไร เพราะอาการแบบนี้พ่อแม่ทำให้เห็นอยู่เป็นเนืองๆ ทำให้เธอดูแล้ว มีความสุขยิ่งนัก พร้อมทั้งคุณพร้อมผู้เป็นย่ามีรอยยิ้มและมีความสุขเธอก็สุขใจยิ่งนัก เธอรักและเคารพคนทั้งสามยิ่งกว่าชีวิต
เพราะทั้งสามคนคือผู้ที่ให้ชีวิตใหม่แก่เธอนั่นเอง ไม่ว่าอะไรที่ลูกหลานพึงมีและพึงได้ ทั้งสามคนก็จะหามาให้เธอ ไม่เฉพาะวัตถุสิ่งของเท่านั้น ทั้งสามคนยังให้ความรัก ความอบอุ่น ทำให้เธอรู้สึกเหมือนกับว่าเธอเป็นลูกแท้ๆ และเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวนี้ไปเลย และมันทำให้เธอลืมไปว่าเธอเคยเป็นเด็กกำพร้าเลยทีเดียว
และมิหนำซ้ำเธอยังได้ความรักจากบังอร ผู้ที่เธอเรียกว่าป้าอรจนติดปาก บังอรเลี้ยงเธออย่างดีเหมือนที่เลี้ยงปลายพี่ชายบุญธรรมของเธอเลยทีเดียว แต่จะติดก็ตรงที่ภัคคินี กับภาวินี และลูกๆ ของทั้งสองคนเท่านั้นเอง ที่นับวันก็จะยิ่งเกลียดหน้าเธอเข้าทุกวัน เพราะทุกๆ ครั้งที่คนเหล่านี้มาเยี่ยมเยือนที่บ้าน ก็จะมีทั้งอาการพูดกระทบกระทั่งให้เจ็บช้ำน้ำใจตลอด
จนบางครั้งเธอทนไม่ไหว เผลอตอบกลับไปบ้างเป็นครั้งคราว และนั่นยิ่งทำให้คนเหล่านี้ไม่พอใจนัก แต่ยังดีที่เรื่องแบบนี้ ไม่ได้เกิดขึ้นต่อหน้า คุณพร้อม กรรชัย และพรรณี จึงไม่มีอะไรร้ายแรงเท่าที่ควร
แต่ที่เธอไม่เข้าใจเอามากๆ ก็คือ พี่ชายบุญธรรมที่ไม่เคยกลับมาเยี่ยมบ้านเลยตั้งแต่ที่ไปเรียนที่เมืองนอก และนับเวลาแล้วก็ปาเข้าไปตั้ง 17 ปี เต็มๆ แล้ว และทุกซัมเมอร์ เธอก็จะได้ยินแต่กรรชัยบอกว่าปลายกำลังเรียนกวดวิชาต้องทำงานส่งอาจารย์มาไม่ได้ และก็ไม่รู้ว่าจะมีกำหนดกลับมาเมื่อไหร่
เพราะปลายก็ให้เหตุผลว่าอยากจะหาประสบการณ์จากที่อเมริกาก่อนแล้วจะได้นำมาใช้ในการบริหารงานต่อจากกรรชัย ซึ่งทุกคนก็เข้าใจ และไม่ได้ว่าอะไร ก็มีบ้างที่คุณพร้อม กรรชัย พรรณี และ อาๆ นอกไส้ของเธอจับกลุ่มกันบินไปหาปลายที่อเมริกาตอนที่ซัมเมอร์และเธอเองก็ไปเรียนที่ประเทศต่างๆ
ซึ่งไม่ใช่ที่อเมริกาแน่นอน เพราะเธอรู้สึกได้ว่า คนที่อยู่ทางโน้นคงไม่ใคร่จะเต็มใจต้อนรับเท่าไหร่เลย จะเห็นได้จากทุกๆ ครั้งที่ปลายโทรมาที่บ้านแล้วเธอบังเอิญรับสายพอดี เธอก็จะได้ยินคำพูดและน้ำเสียงที่ไม่ค่อยจะเป็นมิตรกับเธอเท่าไหร่เลย
ซึ่งเธอเองก็ไม่ทราบสาเหตุที่แน่นอนเลย แต่ก็พอจะเดาได้ว่า การที่เธอมาแทนที่น้องสาวสุดที่รักของเขานั้น ทำให้เขาคงไม่พอใจเท่าไหร่เลย นี่ก็เป็นเวลานาน มากๆ แล้วที่เธอไม่เคยเห็นหน้าคร่าตาพี่ชายบุญธรรมเลย