EP 4
1151 คำ
“และอีกอย่างหนึ่งนะนับตั้งแต่นี้ต่อไปพี่ขอให้เราทั้งสองเรียกแกว่ายัยขิมแทนคำว่าเด็กนี่ หรือเด็กนั่น เพราะแกก็เป็นลูกของพี่แล้ว”
“แต่พี่กรรคะ”
“นี่คุณพอได้แล้วเดียวอาหารก็กร่อยกันพอดี กินข้าวเถอะ” พิชัยซึ่งเป็นสามีภาวินีปรามภรรยาเอาไว้ เพราะรู้ดีว่าภรรยาเป็นคนยังไง
“แม่เห็นด้วยกับพิชัยนะเปลี่ยนเรื่องคุยเถอะ” คุณพร้อมสมทบอีกที
“ตาปลายจะบินเมื่อไหร่นะลูก”
คุณพร้อมถามหลานชายที่เป็นหลานคนเดียวที่ร่วมโต๊ะอาหาร ถ้าไม่นับหลานคนไหม่ เพราะลูกๆ ของภัคคินีนั้น ต่างก็วิงเล่นกันที่สนามหลังจากกินข้าวอิ่มกันไปหมดแล้ว
“เดือนหน้าครับคุณย่า” ปลายตอบ
“ดูสิย่าจำได้ว่าแม่เราเพิ่งจะคลอดเราเมื่อไม่กี่วัน แป๊บๆ ก็สิบกว่าปีแล้ว และก็จะไปอยู่ที่ไกลๆ ย่าอีก กว่าจะกลับมาก็ไม่รู้จะนานแค่ไหน” คุณพร้อมหันไปหาคำตอบจากลูกชาย
“ก็ไม่นานหรอกครับคุณแม่ แค่ตาปลายกลับมาอีกทีก็เป็นหนุ่มหล่อแล้วล่ะครับ เผลอๆ เอาหลานสะใภ้มาให้คุณแม่อีกนะครับ” กรรชัยแหย่ผู้เป็นแม่
“คุณนี่ไปแกล้งคุณแม่ทำไมคะ” พรรณีปรามสามีบ้าง
“ไม่นานหรอกค่ะคุณแม่ ตาปลายก็จะกลับมาเยี่ยมเราทุกๆ ปีในช่วงปิดเทอมนะคะ หรือถ้าคุณแม่คิดถึงก็ไปเยี่ยมที่โน่นก็ได้ บ้านเราที่โน่นก็มีนี่คะกลัวอะไร” พรรณีปลอบใจคุณพร้อม
“โอยไม่เอาล่ะจ้ะ แม่เมื่อยนั่งเครื่องน่ะ เอาไว้ตาปลายมาเยี่ยมย่าบ่อยๆ นะลูก” คุณพร้อมพูดพลางหันไปหาหลานคนโปรด
“แล้วยัยขิมล่ะแกจะส่งไปเมืองนอกด้วยมั้ยตากรร” คุณพร้อมถามอีก
“ก็คิดอยู่เหมือนกันครับแต่คงไม่ใช่ในเร็วๆ นี้ และก็อาจจะไม่ให้ไปไกลๆ เหมือนตาปลายก็ได้ อาจจะเป็นออสเตรเลียก็ได้ครับ เพราะผมอยากให้แก่ได้ภาษากับเขาบ้าง แต่ก็แล้วแต่ความสมัครใจของแก่นะครับผมไม่บังคับ”
“แม่เห็นด้วยที่สุดเลยลูก”
คุณพร้อมรู้สึกดีใจที่ได้เด็กคนนี้เข้ามาเปลี่ยนอาการโศกเศร้าของลูกชายและลูกสะใภ้ให้บรรเทาลงได้จากเมื่อก่อน และเธอก็มั่นใจว่า หนูน้อยที่ว่านอนสอนง่ายคนนี้จะไม่ทำให้เธอและครอบครัวผิดหวังเลย
“ปลายทำไมทำกับน้องอย่างนี้ล่ะลูก พูดกับน้องดีๆ ก็ได้”
พรรณีปรามลูกชายซึ่งเธอเข้ามาเห็นเหตุการณ์และการกระทำที่ไม่เหมาะสมของลูกชายพอดี เพราะเมื่อไม่กี่นาทีนี้เธอได้ให้ลูกสาวคนใหม่เอาผ้าพันคอมาให้พี่ชายเป็นของขวัญเอาไว้ใช้ที่เมืองนอก แต่พี่ชายก็ดูจะไม่รับไมตรีน้องสาวเอาเสียเลย แถมยังขว้างทิ้งอย่างไม่ใยดีเสียอีก
“ปลายไม่ชอบนี่ครับคุณแม่ และอีกอย่างปลายก็มีผ้าพันคอไม่รู้กี่อันแล้ว ไม่จำเป็นต้องให้ใครมาซื้อให้อีก และโดยเฉพาะเงินนั้นก็เป็นเงินของปลายเอง” ปลายมองมาหาผู้ที่ถูกพูดถึงด้วยอาการไม่ชอบหน้าอย่างยิ่ง
“เงินปลายที่ไหนเอาอะไรมาพูดจ้ะ น้องเค้าอุตส่าห์เก็บเงินที่พ่อให้ค่าขนมมาซื้อให้ลูกนะ” พรรณีตำหนิน้อยๆ
“แล้วเงินพ่อเป็นเงินปลายหรือเปล่าครับแม่” ปลายย้อนแม่ ทั้งๆ ที่ไม่เคยทำมาก่อน
“ไม่ใช่ครับเงินพ่อก็คือเงินพ่อ และเมื่อพ่อให้ใครก็เป็นของคนนั้น แม่ว่าปลายไปขอโทษน้องเดี๋ยวนี้เลยนะก่อนที่แม่จะโกรธ” พรรณีสั่งเสียงเด็ดขาด
“ไม่!! ปลายไม่ขอโทษปลายเกลียดมันคุณแม่ได้ยินมั้ยครับว่าปลายเกลียดมัน ไม่มีใครมาแทนที่ยัยขิมได้หรอกครับแม่ ปลายไม่ชอบปลายไม่อยากมีน้องอีกคนแม่เข้าใจมั้ยครับ”
ปลายตะคอกแม่ด้วยอาการเกรี้ยวกราด แต่แล้วก็ต้องตะลึงที่เห็นอาการเหมือนจะช๊อกอีกครั้งของพรรณีด้วยอาการโรคหัวใจกำเริบเหมือนหลายๆ ครั้งที่มีเรื่องกระทบกระเทือนจิตใจ ซึ่งตอนนี้ก็กำลังจะเกิดขึ้นต่อหน้าของเขาเอง
“คุณแม่ครับๆ เป็นอะไรไปครับ ปลายขอโทษครับ ปลายไม่ได้ตั้งใจ”
ปลายพูดพร้อมๆ วิ่งไปประคองแม่ ที่กำลังจะล้มลงที่พื้น พร้อมทั้งเจ้าตัวเล็กก็เข้าไปประคองพอดี
“คุณผู้หญิง!! เป็นอะไรไปคะ” บังอรอุทานเมื่อเข้ามาสมทบหลังจากที่ได้ยินเสียงเอะอะ
“ไม่เป็นไรหรอกคุณอร ช่วยประคองฉันไปที่โซฟาทีเถอะ” พรรณีบอกเมื่อพอจะมีแรงพยุงตัวเองได้
“อ้าว! ใครอยู่ตรงนั้นเอายามาให้คุณผู้หญิงหน่อย เร็วๆ เข้า”
บังอรตะโกนบอกคนที่บ้าน เพราะเข้าใจดีว่าอาการของพรรณีคืออะไร พรรณีเป็นโรคหัวใจ หลังจากที่คลอดลูกคนสุดท้องออกได้ไม่กี่ปี และก็ไม่สามารถมีทายาทได้อีกเพราะเป็นอันตรายกับสุขภาพ และทุกครั้งที่มีอะไรมากระทบกระเทือนจิตใจ ก็จะมีอาการอย่างที่เห็นนี้
“คุณแม่ครับปลายขอโทษครับ ปลายไม่ดีเองที่ทำให้คุณแม่ต้องเป็นแบบนี้ ปลายเสียใจครับ” ปลายกราบแทบตักเมื่อแม่อาการดีขึ้นมากแล้ว
“ไม่เป็นไรจ้ะลูกแม่ แต่ทีหลังปลายอย่าทำอย่างนี้อีกนะคะ แม่ไม่อยากให้ปลายคิดกับน้องอย่างนี้ลูก ปลายลองดูน้องสิจ้ะ เขาไม่รู้เรื่องอะไรเลยนะ เราต้องให้ความรักและความอบอุ่นกับน้องนะรู้มั้ย เพราะน้องเขาไม่มีพ่อแม่ ไม่มีญาติที่ไหนเลย เราต้องให้ในสิ่งที่น้องเขาขาดไปลูกรู้มั้ยจ้ะ”
พรรณีอธิบายยาวยืดพร้อมทั้งโอบกอดลูกชายสุดที่รักเอาไว้ ซึ่งทุกการกระทำและคำพูดต่างๆ อยู่ในสายตาของบังอร ซึ่งเป็นเปรียบเสมือนแม่คนที่สองของปลายก็ว่าได้
“ยัยขิมเข้ามาหาแม่สิจ้ะ”
พรรณีอ้าแขนอีกข้างรับลูกสาวบุญธรรมให้เข้ามาอยู่ในอ้อมกอดให้พร้อมๆ กับลูกชาย เด็กน้อยทันทีที่ถูกเรียกก็โผเข้ามาในอ้อมกอดโดยไม่รีรอ ด้วยอาการที่ไม่ค่อยประสาเท่าไหร่
“ดูสิจ้ะคุณอรฉันมีลูกสาวและลูกชายที่น่ารักมั้ย” พรรณีพูดพลางหันไปหา บังอรคนสนิทของเธอ
“ค่ะอรก็ว่าอย่างนั้นล่ะค่ะ น่ารักทั้งคู่เลย” บังอรเสริมเพราะเห็นด้วยจริงๆ ในเรื่องนี้
“ยัยขิมเอาของขวัญมาให้พี่ปลายสิจ้ะ” พรรณีบอกเจ้าตัวเล็กที่ตั้งแต่เกิดเรื่องก็ได้แต่หอบของขวัญที่เตรียมเอาไว้ให้พี่ชายไว้ตลอดเลย
- ผู้เขียน
