เกรซสามารถรู้ได้ทันที่ว่าสิ่งที่ผู้อำนวยการเฉินกล่าวเป็นถ้อยคำที่จงใจถากถางเธอ
เกรซรู้ดีว่าผู้อำนวยการเฉินต้องการให้ทุกคนเข้าใจผิดว่าเธอขึ้นไปในรถของไฮนซ์เพื่อเอาตัวเข้าแลกกับไฮนซ์
มันน่ากลัวที่คิดว่าเขาตั้งใจทำให้เรื่องมันดูเป็นอย่างงั้น
ภายใต้สายตาที่ซ่อนเร่นของเพื่อนร่วมงานของเธอ อารมณ์ที่ถูกกดทับไว้เริ่มเพิ่มขึ้นภายในตัวเธอเพียงรอวันระเบิด นามบัตรในมือของเธอดูเหมือนจะเป็นเครื่องรางอันล้ำค่าที่เธอควรเก็บติดตัวไว้
เกรซกำนามบัตรไว้ในแน่น เมื่อมองไปที่ผู้อำนวยการเฉิน แววตาของเขามีแววความไม่พอใจแต่ยังคงหวาดกลัวอยู่
เกรซไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ว่าจริง ๆ แล้วผู้อำนวยการเฉินนั้นดูน่ารังเกียจกว่าไฮนซ์เสียอีก
เกรซรู้ว่าแม้เธอจะอธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้เพื่อนร่วมงานทุกคนฟัง มันก็คงเหมือนกับเธอกำลังขุดหลุมฝังตัวศพตัวเองเป็นแน่แท้
“ผู้อำนวยการเฉิน ขอบคุณมากนะคะ คุ
