บทที่ 20

1410 คำ

“ใครทำให้เธอเจ็บปวด ใครทำให้เธอเสียใจ ถึงต้องหลบหนีเป็นพันไมล์ๆ มาอยู่ในประเทศไทย” เจ้าของฝ่ามือใหญ่ยังคงงึมงำออกมา ทั้งๆ ที่พอจะรู้ว่า ไม่มีทางได้รับคำตอบในสิ่งที่เขาอยากล่วงรู้จับใจ ดวงตาคมลึกวาววับจับจ้องมองใบหน้างามไม่วางตา ปลายนิ้วยาวแข็งแกร่งยังคงลูบไล้ทั่วพวงแก้มเนียนนุ่มไม่ต่างจากผ้าไหมชั้นดี ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเริ่มสร่างจากพิษไข้ หรือเป็นเพราะน้ำหนักของปลายนิ้วที่โลมไล้ทั่วพวงแก้ม ซึ่งเริ่มไล้หนักมือขึ้นกว่าเดิม ทำให้คนป่วยรู้สึกตัวลืมตาขึ้นช้าๆ พอเห็นพ่อเลี้ยงหนุ่มชะโงกหน้าอยู่ใกล้ จนสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่เป่ารินรดพวงแก้มของตนเองอยู่ ก็เกิดอาการผงะตกใจไม่น้อย สัญชาตญาณของการเอาตัวรอด กอปรกับอาการตกใจเป็นตัวสั่งการให้หญิงสาวยกเท้าทั้งสองถีบไปข้างหน้าอย่างเต็มแรง และโดนกลางลำตัวของพ่อเลี้ยงคิวากรเข้าอย่างจัง พลั่ก! ตุบ! พ่อเลี้ยงคิวากรไม่ทันตั้งตัว พอถูกแรงปะทะจากเท้าเล็

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม