บทที่ 17

1446 คำ

“ยูริ เงยหน้าคุยกันให้รู้เรื่องหน่อยดีไหม” พ่อเลี้ยงคิวากรสั่งเสียงเข้ม พอรินรดาผงกหน้าขึ้นมองเพียงเล็กน้อยก็เอ่ยถามต่อทันที “คุณบอกผมว่า คุณแม่คุณให้มาหาพ่อเลี้ยงสันชัย และคุณบอกว่ามีเรื่องเดือด ร้อนต้องการขอความช่วยเหลือจากคนที่เป็นนักโทษคดียาเสพติด แล้วไม่ทราบว่า ตอนนี้คุณพ่อคุณอยู่ที่ไหน หรือคุณไม่มีญาติพี่น้องคนอื่นที่จะให้ความช่วยเหลือคุณอีกแล้ว” พ่อเลี้ยงหนุ่มหารู้ไม่ว่า คำถามของตนเอง ได้เข้าไปเปิดบาดแผลสะกิดให้ห้วงความคิดของรินรดาได้นึกถึงวินาทีที่บุพการีทั้งสองถูกยาสุโนะลั่นไก่ฆ่าอย่างโหดเหี้ยม รวมทั้งแม่นมยูคิที่ถูกรัวยิงไม่รู้กี่สิบนัด หลังจากยอมอุทิศตัวเพื่อช่วยให้เธอหนีรอดมาได้ หยาดน้ำตาอุ่น ที่พยายามหักห้ามใจไว้ไม่ให้หลั่งรินให้ผู้อื่นต้องได้เห็น ค่อยๆ ร่วงรินลงมาตามพวงแก้มอีกครั้ง พร้อมกับน้ำเสียงที่กระซิบตอบแสนแผ่วเบา “ดิฉันไม่มีเหลือใครแล้ว คุณพ่อ คุณแม่ แม่นมยูคิ ทุก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม