พ่อเลี้ยงคิวากรค่อยๆ ขยับกายออกจากโซฟาด้วยกิริยาแสนแผ่วเบา เพื่อไม่ให้คนที่กำลังเคลิ้มหลับ เพราะความอ่อนเพลียจากการขับกล่อมลำนำรักต้องตื่นจากการหลับใหล รินรดาแทบจะหลับในทันทีทันใด หลังจากเพลิงเสน่หาในครั้งที่สองได้จบลงพร้อมๆ ความสุขสมอิ่มเอิบใจ ที่กำซ่านทั่วทุกอณูไม่ต่างจากครั้งแรก มือใหญ่หยิบเสื้อผ้ามาสวมใส่อย่างช้าๆ โดยดวงตาคมกริบทั้งคู่จับจ้องมองแน่นิ่งยังเรือนร่างบางระหง ซึ่งกำลังพลิกกายนอนคว่ำหน้า ทำให้เขาเห็นแผ่นหลังนุ่มเนียน และได้เห็นในสิ่งที่ไม่คาดว่าจะได้เห็นด้วย
“ยูริ...เธอเป็นใครกันนะ”
พ่อเลี้ยงคิวากรถอนหายใจลึกด้วยความหนักใจขณะพึมพำออกมา เมื่อสวมเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว ก็เดินไปหยิบโทรศัพท์ที่วางไว้บนโต๊ะทำงานมาถ่ายภาพตรงแผ่นหลังแถวๆ ลาดไหล่ โดยพยายามซูมให้เห็นภาพนั้นชัดๆ และไม่ให้เห็นผิวกายในส่วนอื่นของรินรดา เขาถ่ายภาพตรงลาดไหล่เก็บไว้หลายภาพในหลายๆ มุม จากนั้นก็ถ่ายภาพตรงต้
