"....ค่ะมิวจะลองเปิดใจให้พี่ธาม"
เธอนั่งเหม่อลอยในห้องเรียนในขณะที่อาจารย์นั่งสอนอยู่หน้าห้อง ที่เธอยอมเปิดใจให้พี่ธามเพราะเธออยากเริ่มต้นใหม่กับใครสักคนเธอเจ็บเพราะคำว่า 'เพื่อน' ของโจโฉมามากพอแล้ว ถึงเวลาที่ต้องพอสักทีเธอเคยคิดว่าวันหนึ่งมันจะหันกลับมามองเธอบ้างแต่ไม่เลย...มันเคยคิดกับเธอแบบไหนมันก็ยังคงคิดกับเธอแบบนั้น
เวลาผ่านไปจนถึงเที่ยงวันทั้งหมดพากันเดินมาที่โรงอาหารของคณะจัดการสั่งอาหารมากินกันเรียบร้อย
"โจโฉไปไหนแล้ววะ?" วินเซนต์ถามเพื่อนพร้อมมองหาโจโฉ
"เห็นว่าจะไปรับชมพูมากินข้าวด้วย" กองพลตอบ
"เป็นไรวะมิวพวกกูเห็นมึงนั่งเงียบตั้งแต่เรียนล่ะ" เจ้าขุนถามเพื่อนสาวที่เอาแต่นั่งใช้ช้อนเขี่ยข้าวในจานไปมา
"เปล่านิ"
"มีอะไรก็บอกพวกกูได้นะมิวพวกกูรับฟังมึงเสมอ"
"พวกมึง...กูจะตัดใจจากโจโฉจริงจังแล้วนะ"
"จริงดิ!"
"ใช่....กูว่ากูควรเริ่มต้นใหม่กับคนที่เขารักกู เหมือนที่พวกมึงบอกก
