FRIEND ZONE 05 NC++
1595 คำ
"หึ...แบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย เดี๋ยวโจโฉคนนี้จัดให้มิวเรย์แบบพรุ่งนี้ลุกจากเตียงไม่ได้เลยดีไหม?..หึหึ"
โจโฉหัวเราะในลำคอเบาๆ พร้อมกับลูบโคนขาอ่อนของอีกฝ่ายไปมา ก่อนจะจับแก่นกายขนาดใหญ่มาจ่อที่รูหลืบแล้วดันมันเข้าไปจนสุดลำโคน
สวบบบ
ใบหน้าหล่อเหลาเชิดหน้าเปล่งเสียงครางต่ำเบาๆก่อนจะก้มลงไปจูบคนใต้ร่างสอดแทรกเรียวลิ้นสากเข้าไปกวาดต้อนความหอมหวานพร้อมหยอกเย้าเรียวลิ้นเล็กไปด้วย
มิวเรย์ส่งเสียงครางดังอู้อี้ในลำคอ มือที่ถูกพันธการด้วยกุญแจมือเหล็กเย็นเฉียบไม่สามารถขยับหรือทำอย่างอื่นได้เลย สร้างความเสียวซ่านและทรมานให้แก่เธอไม่น้อย
"อึกก..อ่ะ..อ๊าา..ซี๊ดดดปะ...ปลดกุญแจที...อ๊ะๆๆๆ" เธอเอียงหน้าไปอีกทางเมื่อคนตัวโตโน้มใบหน้าดูดเม้มลำคอของเธอ ในขณะที่ส่วนล่างยังคงกระหน่ำแทงร่องสวาทไม่ยั้ง
โจโฉไม่ทำตามที่มิวเรย์เอ่ยขอเขาปล่อยให้เธอรับความทรมานอยู่แบบเดิม เขาผละออกจากซอกคอเธอใช้มือจับล็อคสะโพกมนพร้อมอัดกระแทกแก่นกายเข้าใส่ร่องนุ่มๆอย่างไม่ปราณี ความรุนแรงของเขาครั้งนี้ทำให้มีเลือดไหลซึมออกมาเล็กน้อย
กลิ่นคาวเลือดปนเสียงครางแสนหวานปลุกความดิบเถื่อนในตัวเขาขึ้นมา ภายในที่ตอดรัดสร้างความเสียวซ่านให้แก่เขาไม่น้อย
ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!
"แม่งตอด_วยกูดีฉิบหาย!...ซี๊ดดด" โจโฉพ่นคำหยาบคายออกมา ฝ่ามือหนาบีบขย้ำทรวงอกกลมกลึงแรงๆไม่วายจะก้มลงดูดใช้ฟันขบเบาๆ
กลีบปากอวบอิ่มเผยอเปล่งเสียงครางไม่ขาดเธอจิกมือลงกุญแจมือเพื่อระบายอารมณ์เสียวซ่านและความทรมานที่ฝ่ายตรงข้ามกำลังมอบให้
พรึ่บบบ!
"อ๊ะ!!" ร่างบอบบางถูกจับขึ้นมานั่งคร่อมบนร่างกำยำของชายหนุ่ม
"ขยับให้ที" มิวเรย์ไม่รอช้าขยับตัวขึ้นลงตามที่ถูกสั่งเรียวขาอวบอิ่มถูกจับแยกออกจากกันกว้างๆ นัยส์ตาสีเข้มจับจ้องมองร่องสีแดงที่กำลังกลืนกินแก่นกายของเขาพร้อมกับมีเลือดปนน้ำสีใสอาบชะโลมจนมันวาว
"อ่ะ..อ๊า~" หน้าอกใหญ่กระเพื่อมไปมาตามแรงขยับ ความใหญ่โตและความยาวของแก่นกายสร้างความคับแคบ จุกปนเสียวให้แก่เธอไม่น้อย
มือใหญ่ดึงตัวมิวเรย์ลงมาจับเบี่ยงไปทางขวาเล็กน้อยก่อนจะกระแทกแก่นกายเข้าร่องสวาทระรัวเรียกเสียงครางจากคนตัวเล็กขึ้นมาทันที
"จะ...จะเสร็จแล้วอึก..อ่ะ..อ๊ะๆๆๆ"
"ตะ..แตกแล้วอ๊าสสส!!" สองร่างเกร็งกระตุกขึ้นพร้อมกันน้ำสีขุ่นถูกปลดปล่อยเข้าร่องสวาททุกหยาดหยดไร้การป้องกัน แก่นกายขนาดใหญ่ค่อยๆหลุดออกมาพร้อมกับน้ำสีขุ่นที่ไหลย้อนกลับออกมาเช่นกัน
"จะ..โจโฉ.."
"หื้ม?" มิวเรย์มองหน้าเพื่อนรักเหมือนต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง
"ขอ...ขะ..ขออีกได้ไหม.."
"หึ...ถึงมึงไม่ขอกูก็จัดให้อยู่แล้ว กูบอกแล้วไงว่ากูจะเอามึงจนพรุ่งนี้มึงลุกจากเตียงไม่ได้"
"ปลดมันออกก่อนได้ไหม?" เธอมองชายหนุ่มอย่างเว้าวอน โจโฉพยักหน้ายอมปลดกุญแจมือให้มิวเรย์จากนั้นก็จับร่างบอบบางนอนราบลงกับเตียงอีกครั้งและกระแทกแก่นกายเข้าร่องสวาท
สายของอีกวัน
ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศตกกระทบกับสองร่างที่นอนบนเตียงภายใต้ผ้าห่มหนานุ่ม มิวเรย์เริ่มรู้สึกตัวขึ้นมาสิ่งแรกที่เธอมองเห็นก็คือโจโฉเขากำลังนอนหลับอยู่ข้างๆ
ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนที่มันทำกับเธอ ถ้าไม่ติดว่าเป็นเพื่อนนะ เธอจะเอาหมอนที่หนุนอยู่อุดหน้ามันให้หายใจไม่ออกแล้วตายไปจากโลกนี้เลย
"......" เธอเดินกุมท้องตัวเองมาห้องน้ำอย่างยากลำบาก ขาทั้งสองข้างนั้นสั่นเล็กน้อยแทบจะล้มทั้งยืน เธอถอดเสื้อผ้าที่สวมใส่อยู่บนตัวออกเปิดน้ำให้ไหลอาบชะโลมเรือนร่างที่เต็มไปด้วยรอยสักของโจโฉ
แกร๊ก~
เสียงเปิดประตูห้องน้ำไม่ได้ทำให้เธอหันไปสนใจแต่อย่างใดเพราะเธอรู้ดีว่าใครเปิดเข้ามา ร่างกำยำเดินมายืนซ้อนด้านหลังหญิงสาว ริมฝีปากหยักได้รูปแตะลงตรงชีพจรขบเม้มลงมาเรื่อยๆจนถึงหัวไหล่มน
"กูตื่นมาแล้วไม่เจอมึงนอนอยู่ ทำไมไม่ปลุกกู?"
"ไม่อยากปลุก" หญิงสาวตอบเสียงเรียบ
"โกรธเหรอ?"
"กูจะโกรธมึงเรื่องอะไร มึงทำอะไรก็ไม่ผิดอยู่แล้ว"
"ประชด?"
"จะคิดอย่างนั้นก็ได้ ถ้ามึงอยากอาบน้ำก็อาบ กูอาบเสร็จแล้ว" เธอแกะลำแขนของโจโฉออกแล้วหยิบผ้าขนหนูมาพันรอบอก จังหวะที่มือของเธอแตะลูกบิดประตูโจโฉมันเดินมากระชากเรียวแขนเธอให้หันกลับมาหามันอีกครั้ง
"วันนี้กูมีถ่ายงานขอร้องอย่าทำให้กูสาย"
"ถ่ายงานหรือว่านัดใครไว้?"
"ไหนมึงเคยบอกไม่ให้กูก้าวก่ายชีวิตมึงไง แล้วที่มึงทำอยู่มันคืออะไร?" เธอขี้เกียจตอบคำถามไร้สาระของโจโฉเต็มทนแล้ว วันๆเอาแต่ชวนเธอทะเลาะกับเรื่องเดิมๆ เธอไม่รู้นะว่าทำไมมันถึงห้ามให้เธอไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่น ทั้งที่ตัวมันเองยังไปยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นได้เลย ที่สำคัญเธอไม่เคยห้ามมันเลยด้วยซ้ำ "หรือมึง..."
"อย่าพูดว่ากูหึงมึงเพราะกูไม่ได้คิดอะไรกับมึงเกินเพื่อนกูก็แค่...เป็นห่วงกลัวว่ามึงจะโดนใครหลอกเอา"
"เหอะ! กูโตแล้วอีกอย่างกูไม่ให้ใครหลอกกูง่ายๆหรอก" เจ็บดี เจ็บตรงคำว่า'เพื่อน'
เธอหมุนตัวเดินออกจากห้องน้ำทั้งที่ข้างในรู้สึกหวิวๆแปลกๆ พอพ้นประตูน้ำตาเจ้ากรรมก็คลอเคล้าที่ดวงตาก่อนจะไหลลง เธออยากเลิกรักโจโฉ เลิกมีความรู้สึกแบบนี้กับมันแต่ก็ทำไม่ได้สักที
@สตูดิโอA
มิวเรย์ในชุดเดรสสีดำขรึบตัดกับปากอวบอิ่มสีแดงสดกำลังยืนโพสท่ากับนายแบบหนุ่มไฟแรงอย่าง 'ธาม' โดยไม่เคอะเขินอะไร ดวงตาคู่สวยแฝงไปด้วยเสน่ห์มากมายมองฝ่ายตรงข้าม สองมือจับคอเสื้อเขาพร้อมยื่นใบหน้าสวยๆเข้าไปใกล้ทำเอาอีกฝ่ายถึงกับเกือบเสียอาการ
หลังจากถ่ายแบบเสร็จร่างผอมเพรียวของมิวเรย์ก็เดินกลับไปยังห้องแต่งตัวเพื่อเปลี่ยนชุดเตรียมจะกลับ
"วันนี้เธอสวยมากเลยนะ" มิวเรย์ที่กำลังนั่งถอดตุ้มหูอยู่ชะงักพร้อมช้อนสายตามองเจ้าของเสียงผ่านกระจกตรงหน้า
"ขอบคุณค่ะ"
"เธอจะปฏิเสธไหมถ้าฉันจะชวนเธอไปทานข้าวด้วยสักมื้อ?"
"ขอปฏิเสธนะคะ" เธอพูดก่อนจะลุกขึ้นเดินไปเปลี่ยนชุดแต่ดันถูกพี่ธามคว้ามือไว้ซะก่อน
หมับบ!
"ไม่เคยมีใครเคยปฏิเสธฉันเลยรู้ไหม?"
"งั้นมิวขอเป็นคนแรกที่ปฏิเสธนะคะ ปล่อยมิวด้วยค่ะมิวจะไปเปลี่ยนชุด" ธามยอมปล่อยมิวเรย์เขามองตามแผ่นหลังของหญิงสาวพลางยกยิ้มมุมปาก เขาชอบผู้หญิงแบบนี้ดูท้าทายดี ยิ่งยากเขาก็ยิ่งอยากได้มากเท่านั้น
ทางด้านโจโฉเขากำลังสนุกสนานอยู่กับเพื่อนๆโดยมีสาวสวยคนนึงนั่งอยู่ข้างกาย เขายกแก้วขึ้นชนกับเพื่อนและหันไปชนกับสาวสวยก่อนจะกระดกกิน
"เพื่อน 'รัก' มึงมานู้นแล้วโจโฉ" วินเซนต์พูดขึ้นและเน้นคำว่ารักชัดถ้อยชัดคำ โจโฉหันไปมองมิวเรย์ที่กำลังเดินตรงมา เธอสวมกางเกงยีนขาสั้นขาดๆกับเสื้อกล้ามสีขาวทับด้วยแจ็คเก็ตยีน อาจจะดูธรรมดาแต่ทำให้ผู้ชายในผับถึงกับมองเหลียวหลังได้
"มาคุมพ่อเสือเหรอลูกมิว" เจ้าขุนเอ่ยแซวหลังจากหญิงสาวนั่งลงข้างๆกองพล
"โตแล้วก็ให้มันคุมตัวเองไปสิ" มิวเรย์ตอบเสียงเรียบพลางรินเหล้าลงแก้วตนและกระดกกินโดยไม่มองหน้าโจโฉ มือเรียวกำแก้วในมือไว้แน่น เธอพยายามจะไม่มองภาพโจโฉกำลังจูบกับอีกคน
"กูบอกแล้วไงว่าถ้าเสี้ยนมากก็ไปเอากันที่อื่น" กองพลพูดพร้อมหันมองมิวเรย์ที่กำลังกำแก้วในมือไว้แน่นอย่างเห็นใจ
"ทนดูไม่ได้ก็ปิดตาสิวะ" โจโฉตอบกลับและหันไปจูบกับสาวสวยคนนั้นต่อ
"กูไปห้องน้ำก่อนนะ" มิวเรย์ลุกขึ้นเดินออกไป เธอไม่อยากนั่งทนมองภาพนั้นให้ตัวเองเจ็บปวด ความจริงเธอไม่ได้มาห้องน้ำ แต่เธอมานั่งคนเดียวที่มุมนึงซึ่งไม่ค่อยมีใครเดินผ่าน
"เจอกันอีกแล้วนะ" ธามเข้ามาทักพร้อมนั่งลงต่อหน้ามิวเรย์ "มานั่งทำอะไรตรงนี้คนเดียวเหรอ?"
"ข้างในคนเยอะไปหน่อยค่ะมิวไม่ชอบ"
"ให้ฉันนั่งเป็นเพื่อนนะ"
"ตามใจค่ะ" เธอไม่ปฏิเสธอย่างน้อยๆก็ยังมีคนมานั่งคุยเป็นเพื่อน
- ผู้เขียน
