อีกด้านหนึ่งงง......
"นอนได้แล้วครับตัวแสบของแม่"
"ปะป๊าอยู่ไหนครับ"
ฉันชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะลูบหัวลูกชายของฉันเบาๆ
"ปะป๊าก็อยู่ที่บ้านของเค้าสิครับ"
"แล้วทำไมปะป๊าไม่นอนกับฟิวชั่นครับ"
ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ จะให้ตอบว่าไงดีหละ ก็เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วอีกอย่างคือเขาจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเราสองคนรู้จักกันนะ
"นอนเถอะครับ ฝันดีนะลูก "
ฉันก้มลงไปจุ๊บแก้มฟิวชั่นก่อนจะลูบหัวลูกชายฉันเบาๆ จนเคลิ้มหลับไป ฉันห่มผ้าให้ฟิวชั่นก่อนจะลุกขึ้นปิดไฟแล้วเดินออกไปนั่งเล่นด้านนอก ฉันนั่งคิดอะไรเพลินๆ คิดไปถึงสมัยที่ฉันยังเรียนอยู่ ตอนนั้นฉันมีความสุขมากๆเลยนะ
"นั่งคิดอะไรอยู่เหรอลูกลดา "
ฉันเงยหน้ามองสบตากับแม่ของฉันท่านมองหน้าฉันแล้วส่งยิ้มมาให้
"คิดถึงเรื่องอดีตนะคะ ตอนนั้นลดามีความสุขมากๆเลยค่ะ "
"ขนาดนั้นเลยเหรอหืม"
ฉันพยักหน้ายิ้มๆ
"ค่ะแม่ ตอนนั้นมันดีมากๆเลยค่ะ"
ฉันยิ้มให้กับแม่ท่านข
