12 สามีเป็นของข้าผู้เดียว

1

แนะนำตัวละคร

ลั่วฟางเซียน สตรีซึ่งได้รับคำสั่งให้ปลอมตัวเป็นอนุเหยียน

ถานป๋อ แม่ทัพถาน เทพสงครามไร้พ่าย

เจิ้งหวน มือปราบจากเมืองหน้าด่าน มีใจให้ลั่วฟางเซียน

ซิวอี๋ แม่บ้านผู้คุมกฎคฤหาสน์สัตตบงกช ตาบอดข้างหนึ่ง

เหยียนเข่อซิน โฉมงามที่ลั่วฟางเซียนปลอมตัวเป็นนาง

ฉิงไท่ ชายคนรักของเหยียนเข่อซิน

สือเอ้อร์ (สิบสอง) บุรุษที่อยู่ในเรือนอักษร (เซียนตาทิพย์)

พยัคฆ์ทองคำ บุรุษสวมหน้ากากสิงโตทองคำ

อสูรร้ายแห่งคฤหาสน์สัตตบงกช

เรือนทั้งหมดในคฤหาสน์สัตตบงกช

1เรือนสุนัข (กล่าวถึงในเรื่อง ทาสราคะองค์ชายใบ้)

2เรือนโอสถ (กล่าวถึงในเรื่อง ทาสราคะองค์ชายใบ้)

3เรือนวิหค

4เรือนม้าไม้ (กล่าวถึงในเรื่อง ทาสราคะองค์ชายใบ้)

5เรือนบุปผาเย้าหยอก

6เรือนโจรป่า

7เรือนอสรพิษ

8เรือนดรรชนี

9เรือนเต้าหู้

10เรือนทองคำ

11เรือนวิวาห์ (กล่าวถึงในเรื่อง ทาสราคะองค์ชายใบ้)

12 เรือนอักษร

และด้านหน้าสุดเป็น ลานดอกท้อ

**************

แคว้นชิง

ลั่วฟางเซียนไม่ได้ตื่นตกใจอันใด นางนั่งอยู่อยู่ในรถม้าคันใหญ่ การถูกส่งตัวไปเป็นเจ้าสาวครั้งนี้ ทั้งที่รู้ว่ามันคือหายนะของชีวิต แต่ก็เป็นนางที่จงใจให้เกิดขึ้น เพื่อจะได้เข้าไปอยู่ในคฤหาสน์บนเขาสูง ซึ่งมีทะเลสาบดอกบัวสีแดงสดอยู่เบื้องหน้า มันเบ่งบานในยามเช้าให้ความสดใสรับแสงแดดอบอุ่น

ทุกอย่างที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้ล้วนจัดเตรียมไว้โดยพวกที่อำพรางใบหน้าและปกปิดชื่อแซ่ หากงานครั้งนี้สำเร็จนางจะได้รับอิสระ รวมถึงชีวิตของคนที่นางรักจะปลอดภัย

การปลอมตัวเป็นผู้อื่นก็เพื่อที่ลั่วฟางเซียนจะได้เข้าใกล้คนชั่วบ้าอำนาจและคลั่งไคล้การเสพรัก ราวกับพวกถูกยาสั่ง ซึ่งโหยหา ความรุนแรงจากการร่วมรักและกลิ่นคาวเลือด

ชายในตระกูลถานอาจลำพองใจ จึงลืมไปว่าต้นไม้ใหญ่ก็ถูกโค่นลมได้โดยสายลมที่กลายเป็นพายุหมุน ลั่วฟางเซียนมาเหยียบคฤหาสน์สัตตบงกช จุดประสงค์คือ นางอยากรู้เหลือเกินว่า เหล่าบุรุษโฉดชั่วสกุลถาน มีกี่หัวให้นางต้องตัด!

จริงอยู่ นางไม่ได้รู้จักคนสกุลถานแต่เดิม ทว่าสตรีหลายคน ที่รู้ซึ้งถึงความชั่วช้าของบุรุษในสกุลนี้ ล่าสุดคือจินหลิงซึ่ง ถูกลักพาตัวในขณะที่นั่งรถม้าเพื่อไปไหว้พระขอพรให้บัณฑิตหนุ่มผู้หนึ่งที่เป็นคู่หมั้นซึ่งป่วยจากโรคหัวใจ ทว่าโจรราคะแห่งคฤหาสน์สัตตบงกชดักอยู่กลางทาง จับตัวนางไปถึงเจ็ดวันเจ็ดคืน ก่อนนำทางไปส่งที่หน้าเรือนของนาง ทว่าจินหลินไม่ใช่หญิงบริสุทธิ์เช่นเดิม นางบอบช้ำทางกายและใจ มิหนำซ้ำสายตายังเลื่อนลอย คล้ายคนตกอยู่ในโลกที่ใครก็เข้าไปไม่ถึง

สุดท้ายจินหลงผู้โชคร้ายกลายเป็นศพในแม่น้ำ ไม่มีใครเรียกร้องความยุติธรรมให้นาง ทว่านางไม่ใช่สตรีคนแรกที่ถูกกระทำให้ต้องเสื่อมเสียเกียรติ ยังมีแม่นางอีกหลายคนที่หายตัวไปอย่างลับๆ สุดท้ายกลับไปโผล่ที่คฤหาส์นซึ่งตั้งตระหง่านบนภูเขา

ลั่วฟางเซียนสูดลมหายใจลึก นางรู้ว่า บุรุษสกุลถาน ต้องการแต่งสตรีเข้าเรือน ไปเป็นสตรีบำเรอกามให้ถานป๋อ เขาเป็นบุตรคนโตของตระกูลแม่ทัพที่รับใช้ราชสำนักมานาน และถานป๋อได้ชื่อว่าเป็นเทพสงคราม ทว่าหลังทำศึกครั้งใหญ่ติดต่อกันนับสามปี สุขภาพเขาย่ำแย่หนักจึงเก็บตัวอยู่ที่นี่ มีหมอเทวดาแวะเวียนมารักษา ทว่าสิ่งเลวร้ายที่น่าขยะแขยงคือ คฤหาสน์หลังนี้ ไม่ได้มีแต่เขา สตรีนางหนึ่งที่รอดชีวิตออกไปได้ หลังจากถูกส่งตัวออกไปในสภาพมิต่างจากซากศพเล่าว่า ตกดึกถานป๋อจะมีอาการคุ้มคลั่ง พร้อมความต้องการทางเพศสูง นอกจากทำร้ายจิตใจกับร่างกายสตรีที่แต่งเข้ามาเป็นฮูหยิน นางยังถูกชายอื่นย่ำยี หากสตินางยังจดจำได้ นางแน่ใจว่า ในคฤหาสน์หลังโอ่อ่านั้นมีบุรุษชั่วจำนวน 12 คน

เรื่องบัดซบเช่นนี้ ใครได้ยินได้ฟังแล้วก็นึกขยาดกลัว ดังนั้นลูกสาวบ้านใด ทำตัวไม่ดี จึงมักจะหายตัวไป ก่อนพบว่ามาอยู่ที่นี่ กลายเป็นสตรีที่รับใช้บุรุษไม่ต่างจากคณิกาชั้นต่ำ

“แม่นางถึงเรือนดอกท้อแล้ว ลงมาเถิด...”

เสียงแม่สื่อที่เป็นคนจัดเตรียมสิ่งต่างๆ ในการแต่งอนุของถานป๋อเอ่ยขึ้น จากนั้นร่างอรชนที่คลุมด้วยผ้าแดงได้ก้าวลงเกี้ยวเจ้าสาว

ลั่วฟางเซียนกำลังคะเนหลายสิ่ง นางไม่ได้ตื่นกลัว ออกจะประหลาดใจ อีกทั้งพยายามเงี่ยหูฟังสิ่งรอบกาย ตั้งแต่ลงเรือ ขึ้นรถม้า จนนั่งเกี้ยวมาถึงหน้าประตู นางยังไม่ได้ยินเสียงแสดงความรื่นเริงอันใด การแต่งงานของนางถึงจะมีตำแหน่งเพียงอนุ ทว่าเหตุใดถึงได้เงียบเชียบราวกับงานศพ

“ที่นี่มีเรือนเล็กๆ ทั้งหมดสิบสองหลัง พ่อบ้านจะเป็นคนส่งตัวเข้าเรือน จากนั้นตามที่ข้าสอน อ่อนโอนผ่อนตามสิ่งที่แม่ทัพถานต้องการ มิเช่นนั้นเจ้ารู้ใช่หรือไม่ ครอบครัวของเจ้าต้องลำบาก!”

แม่สื่อเอ่ยเสียงเข้ม นั่นคงเพราะนางรู้ว่า หากอบรมลั่วฟางเซียนได้ไม่ดี หรือเกิดเรื่องผิดพลาดอย่างที่ผ่านมา คงเป็นนางที่ถึงคราวเคราะห์ไปด้วย

ยามนั้นลั่วฟางเซียน บีบมือของนางเข้าด้วยกัน เมื่อสัมผัสได้ว่า มีชายสองคนเดินเข้ามาหานาง หนึ่งในสองกล่าวว่า

“ข้าจะพาอนุเหยียนไปยังห้องหอ คืนนี้ต้องอดทนให้มาก และก่อนรับใช้แม่ทัพถาน จงกลืนยานี้ลงคอเสีย จะได้ไม่เจ็บปวด อีกทั้งร่างกายงามๆ สมควรถูกใช้ให้คุ้มค่า จากวันนี้ไปอดทนอย่างที่สุด อย่าใจเสาะตายเสียก่อน มิเช่นตระกูลของเจ้าคงลำบากส่งสตรีเข้ามาแต่งเป็นอนุอีก”

อีกฝ่ายข่มขู่นางโดยหารู้ไม่ว่าผู้ที่เดินทางมาคฤหาสน์สัตตบงกชหาใช่ เหยียนเข่อซิน แต่เป็น ลั่วฟางเซียน และแทนที่นางจะกลัว กลับเห็นเรื่องน่าเบื่อ

อนุที่แต่งเข้าสกุลถาน มีเวลาอยู่ในคฤหาสน์สัตตบงกชเจ็ดวัดเจ็ดคืน หากรับใช้ดีและอดทนเป็นเลิศจะมีลมหายใจต่อไป แต่สตรีบางคนไม่ได้รับโอกาสนั้น บ้างสิ้นอายุไขก่อนถูกส่งตัวออกไปยังสุสานฝังร่าง หรือที่มีชีวิตอยู่และไม่เป็นที่โปรดปราณจะถูกขับออกไป แต่สตรีเหล่านั้นมีชีวิตอยู่ก็เหมือนตกนรกทั้งเป็น มิต่างจากดรุณีน้อยผู้หนึ่ง ซึ่งหลังจากเล่าความเลวร้ายที่เกิดขึ้นให้กับลั่วฟางเซียนฟัง ฝ่ายนั้นได้คิดสั้นด้วยการผูกคอตาย ซ้ำร้ายสกุลถาน ยังส่งจดหมายพร้อมบีบบังคับให้หาสตรีนางอื่นแต่งเข้ามาเป็นอนุของถานป๋อ แทนหญิงสาวผู้มีชะตาชีวิตแสนเศร้า